Są takie książki, które trafiają w nasze dłonie przez przypadek. Ewidentnie tak było z "biografią" Sylasa. Ktoś pożyczył mi tę książkę, choć nie szczególnie wyrażałem nią wielkie zainteresowanie. Francine Rivers kojarzy mi się z chrześcijańskimi romansami, co niekoniecznie jest tą gałęzią literatury, po którą sięgam najchętniej.

Do tego na okładce znajduje się informacja, że jest to piąta część cyklu. Jednak jest to dość mylące. Po prostu autorka napisała pięć książek, poświęconych pięciu różnym postaciom biblijnym, które nie grają na kartach Słowa Bożego ról pierwszoplanowych. Historia Sylasa jest ostatnią, ale całkowicie niezależną powieścią i zdecydowanie nie musicie wcześniej sięgać po książki poświęcone Kalebowi, Aaronowi, Jonatanowi czy Amosowi.

Rekomendowałbym natomiast znajomość Dziejów Apostolskich (a najlepiej również nowotestamentowych listów Pawła) aby lepiej odnaleźć się w kreowanej przez Francine Rivers historii. Nie do końca wiem jak zaklasyfikować tę książkę. To swoiste biblical-fiction. W oparciu o pojawiające się w Słowie Bożym strzępy informacji, autorka tworzy biografię Sylasa, człowieka z którym stykamy się podczas lektury Biblii, ale naprawdę niewiele możemy o nim powiedzieć.

Autorka nie twierdzi, że opisuje prawdziwą historię Sylasa. Jednak stara się również, aby nie była to wersja niemożliwa, którą wykluczałaby analiza biblijnej narracji. Na ile „biografia” ta jest wiarygodna – ocenić powinniście sami. Czy to możliwe, że Sylas jest opisywanym w ewangeliach majętnym młodzieńcem, który odszedł zasmucony gdy Jezus powiedział mu, iż powinien sprzedać wszystko i rozdać potrzebującym, a następnie Go naśladować? Czy Sylas mógł być wśród tych dwóch uczniów, którzy spotkali Jezusa po zmartwychwstaniu na drodze do Emaus? Czy jednocześnie Sylas mógł być autorem listu do Hebrajczyków?

To wszystko jest możliwe, choć mało prawdopodobne. Szczęśliwie jednak w książce tej autorka mniej skupia się na rozwijaniu wątków wątpliwych, niż na literackim przedstawieniu historii dobrze znanych z Dziejów Apostolskich. Możemy przypomnieć sobie podróże apostoła Pawła oraz pewne wydarzenia i kontrowersje jakie mu towarzyszyły. Robimy to patrząc z perspektywy Sylasa, postaci drugoplanowej, ale niezwykle istotnej w tworzącym się Kościele.

Dla mnie była to przyjemna powtórka z historii powstawania pierwszych społeczności chrześcijańskich. Niewiele mnie w tej książce zaskoczyło, i właściwie się z tego cieszę. Trzeba przyznać, że autorka dobrze się czuje w odmalowywaniu kontekstu kulturowo-historycznego czasów biblijnych. Zdecydowanie może być to powieść, która poszerzy naszą wiedzę.

Jeśli chodzi o sam styl Francine Rivers, to delikatnie rzecz ujmując – nie jest to moja ulubiona autorka. Bardziej cenię treść tej powieści niż jej formę. Moim największym zarzutem wobec historii Sylasa jest to, co wielu uzna za największy atut twórczości Francine Rivers – wplecenie do fabuły wątku romantycznego. Jak już wspomniałem, autorka tworzy przede wszystkim chrześcijańskie romanse. Nie spodziewałem się jednak, że podobny wątek uda jej się dołączyć do historii Sylasa. Cóż, widocznie wystarczająco jej nie doceniłem :)

Mi osobiście mocno to zgrzytało, ale rozumiem, że większość czytelników (a właściwie czytelniczek) oczekuje miłosnego happy endu, gdy sięga po książkę tej autorki. Dlatego przebolałem wątek romantyczny i pozwoliłem Francine Rivers by przeniosła mnie do miejsc, które znam z lektury Dziejów Apostolskich.

Choć książka nie jest wybitna i ma swoje braki, to jednak koniec końców oceniam ją pozytywnie. Skłoniła mnie do kilku naprawdę wartościowych refleksji, a to przecież w książkach cenimy najbardziej. Dlatego polecam, zwłaszcza tym, którzy ufają biblijnym relacjom.

Są takie książki, które trafiają w nasze dłonie przez przypadek. Ewidentnie tak było z "biografią" Sylasa. Ktoś pożyczył mi tę książkę, choć nie szczególnie wyrażałem nią wielkie zainteresowanie. Francine Rivers kojarzy mi się z chrześcijańskimi romansami, co niekoniecznie jest tą gałęzią literatury, po którą sięgam najchętniej.

Do tego na okładce znajduje się...

Synowie Pocieszenia to już drugi cykl powieści autorstwa Francine Rivers, jaki przeczytałam w całości, tuż po jej wybitnej i znanej trylogii Znamię lwa. I choć wspominaną trzytomową sagę przeczytałam już jakiś czas temu, naprawdę trudno jest znaleźć godnego następcę. Chrześcijańska pisarka wyposażyła Znamię lwa w niezapomniany i niekiedy pełen brutalnych, za to dosadnych scen prześladowania pierwszych chrześcijan. Wprawdzie Synowie Pocieszenia podejmują podobny wątek, jednakże cała fabuła jest oparta tylko i wyłącznie o odniesienia do konkretnych opowieści biblijnych, co jednak nie umniejsza wagi ich przesłania. Miałam przyjemność czytać każdy tom w praktycznie minimalnych odstępach czasowych, przez co mam wrażenie, jakbym przeczytała jedną dość potężną książkę oznaczoną osobnymi rozdziałami dla każdego "głównego" ich bohatera. I zapewniam, że była to naprawdę niesamowita przygoda, a o tym w urodzinowej recenzji. :)

LINK DO BLOGA: https://shiracoffeebook.blogspot.com/2022/11/seria-synowie-pocieszenia-francine.html

Synowie Pocieszenia to już drugi cykl powieści autorstwa Francine Rivers, jaki przeczytałam w całości, tuż po jej wybitnej i znanej trylogii Znamię lwa. I choć wspominaną trzytomową sagę przeczytałam już jakiś czas temu, naprawdę trudno jest znaleźć godnego następcę. Chrześcijańska pisarka wyposażyła Znamię lwa w niezapomniany i niekiedy pełen brutalnych, za to dosadnych...

Chyba najlepsza część z całej serii. To już ostatni tom serii Synowie Pocieszenia. Świetnie opowiedziana i połączona ze sobą powieść o Sylasie i jego podróżach apostolskich ze św. Pawłem i Potrem.

Chyba najlepsza część z całej serii. To już ostatni tom serii Synowie Pocieszenia. Świetnie opowiedziana i połączona ze sobą powieść o Sylasie i jego podróżach apostolskich ze św. Pawłem i Potrem.

Sięgnęłam po tę powieść, bo zaciekawiła mnie postać tytułowego bohatera, Sylasa, który jest mało znaną postacią biblijną. Miałam pewne obawy, gdyż moje poprzednie spotkanie z prozą pani Rivers ("Chata w dolinie") nie było udane. Niestety, i tym razem poczułam się rozczarowana...

Autorce na pewno nie można odmówić znajomości Biblii i historii. Powieść przedstawia Sylasa jako ucznia, który towarzyszy apostołom, głosi nauki Chrystusa i spisuje je na prośbę wiernych. Jego życie to burzliwa wędrówka i wewnętrzna metamorfoza.
Problem w tym, że dylematy i wybory bohatera, który w wielu fragmentach staje się narratorem, pokazane zostały w sposób zbyt łopatologiczny. Zabrakło mi tu głębi doznań, dojrzałych opisów przeżyć wewnętrznych, wyrazistości.

Całość napisana jest prosto i komunikatywnie, co w przypadku literatury pięknej może być zaletą, ale może też być wadą, jeśli styl i narracja za bardzo zbliżają się do języka podręczników. A tak właśnie jest w przypadku "Sylasa".
Do wspaniałości, o której mowa na okładkowej recenzji, jest tej książce daleko.

Przeczytałam szybko, ale bez emocji i bez zachwytu.

Sięgnęłam po tę powieść, bo zaciekawiła mnie postać tytułowego bohatera, Sylasa, który jest mało znaną postacią biblijną. Miałam pewne obawy, gdyż moje poprzednie spotkanie z prozą pani Rivers ("Chata w dolinie") nie było udane. Niestety, i tym razem poczułam się rozczarowana...

Autorce na pewno nie można odmówić znajomości Biblii i historii. Powieść przedstawia Sylasa...

Ciekawie przedstawiona historia. Wciąga.

Ciekawie przedstawiona historia. Wciąga.

Skryba to powieść przedstawiająca nam Sylasa - skrybę, przechowującego listy, a w swoim czasie również notującym je pod dyktando św. Piotra i św. Pawła. Sylas jest pełen goryczy po stracie przyjaciół na skutek prześladowań. Nie rozumie, dlaczego właśnie on przeżył. Tęskni za śmiercią.. W takim stanie ducha trafia pomiędzy chrześcijan, którzy zachęcają go do spisania swoich wspomnień. Dzięki jego zapiskom poznajemy św. Pawła, św. Piotra, św. Łukasza, św. Jana, zwanego Markiem oraz samego Sylasa, takimi jakich wyobraziła sobie autorka. Przekonywujący to opis, zawiera kilka fajnych maksym, ale daleko do Znamienia Lwa.
Uwaga spojler:
Uderzyła mnie scena, w której Sylas pali zwój ze swoimi wspomnieniami. Robi to w obawie przed wprowadzeniem zamętu w głowach wyznawców Jezusa, boi się, że jego życiorys odsunie ich od kontemplowania nauki Jezusa.. I tak się zastanawiam czy autorka ma rację wkładając w usta swojego bohatera owe słowa? Czy faktycznie przekaz świętych odsuwa nas od nawiązania osobistej relacji z Bogiem? A może wręcz przeciwnie - umożliwia ją zbudować? Zachęcam do tego, abyście sami poszukali odpowiedzi na to pytanie.. xxx

Skryba to powieść przedstawiająca nam Sylasa - skrybę, przechowującego listy, a w swoim czasie również notującym je pod dyktando św. Piotra i św. Pawła. Sylas jest pełen goryczy po stracie przyjaciół na skutek prześladowań. Nie rozumie, dlaczego właśnie on przeżył. Tęskni za śmiercią.. W takim stanie ducha trafia pomiędzy chrześcijan, którzy zachęcają go do spisania swoich...

Moim zdaniem najlepsza część z cyklu "synowie pocieszenia". Autorka włożyła bardzo wiele pracy w to, by w sposób jak najprawdziwszy i najrzetelniejszy przedstawić zawarte w Piśmie Świętym wydarzenia, jednocześnie dodając wiarygodne opisy i przemyślenia głównego bohatera - Sylasa. Polecam :)

Moim zdaniem najlepsza część z cyklu "synowie pocieszenia". Autorka włożyła bardzo wiele pracy w to, by w sposób jak najprawdziwszy i najrzetelniejszy przedstawić zawarte w Piśmie Świętym wydarzenia, jednocześnie dodając wiarygodne opisy i przemyślenia głównego bohatera - Sylasa. Polecam :)

Żywot świętego napisany w oparciu o Pismo Święte.

Żywot świętego napisany w oparciu o Pismo Święte.

Naprawdę poruszająca.

Naprawdę poruszająca.