Zastanawiałam się do jakiego gatunku zaliczyć "Znalezione nie kradzione"; jeżeli "Pan Mercedes" to powieść detektywistyczna/kryminał, tak drugą część Trylogii z Billem Hodgesem jako spoiwem trudno jednoznacznie umiejscowić, i wiecie co?
Nie ma sensu tego robić! Ponieważ ten mix który zaserwował Autor jest tak dobry, że to na tym trzeba się skupić.
Jestem bardzo zadowolona, moim zdaniem ta część niczym nie ustępuje swojej poprzedniczce, obie czyta się niesamowicie!
Przyznam, że stoczyłam ze sobą samą walkę, ponieważ na odcinku ostatnich 100 stron miałam przemożną ochotę czytania co drugą, czasem nawet trzecią, byleby tylko czym prędzej dowiedzieć się jak to się skończy?!?
( Później już bez palpitacji i z tabletką pod język wróciłabym i przeczytała wszystko po kolei, na szczęście udało mi się powstrzymać ).
"Znalezione nie kradzione" to nowe rewelacyjne postaci jak np. młodziutki Peter, ale też powrót do starych dobrych znajomych. Jest też Morris Bellamy, którego miłość do literatury zamienia się w obsesję - dokładnie tak jak wiara w fanatyzm, a to nigdy się dobrze nie kończy; kolejny, po Zabójcy z Mercedesa psychol prześwietlony na wylot. Z jednej strony jest idealnym przykładem na to jak niesamowicie ludzie potrafią obarczać winą za swoje czyny i zachowanie innych - zawsze znajdzie się ktoś kto nas zdenerwował, sprowokował, zrobił inaczej niż byśmy chcieli, każdy pretekst jest dobry żeby za swoje niepowodzenia winić kogoś innego.
Z drugiej, jeśli spojrzeć na niego w skali makro, (w skali mikro prześwietlił go Autor), możemy dostrzec, że w każdym z nas jest ułamek Morrisa, powiedzmy, że nanoułamek ale jednak! Ile razy wielbiliście i nienawidziliście swojego ulubionego autora za to co popełnił? Za to jak poprowadził akcję, że o zakończeniach, które zawsze wzbudzają największe emocje nie wspomnę.
Właśnie!
Na szczęście większość z nas podobna jest do Petera Saubersa...
W każdym razie mam taką nadzieję... ;)

Zastanawiałam się do jakiego gatunku zaliczyć "Znalezione nie kradzione"; jeżeli "Pan Mercedes" to powieść detektywistyczna/kryminał, tak drugą część Trylogii z Billem Hodgesem jako spoiwem trudno jednoznacznie umiejscowić, i wiecie co?
Nie ma sensu tego robić! Ponieważ ten mix który zaserwował Autor jest tak dobry, że to na tym trzeba się skupić.
Jestem bardzo...