Ten historyczny reportaż to ciekawy zapis mało znanego cudownego objawienia w Zabłudowie na Podlasiu w 1965r. Najbardziej interesujący w książce jest obraz ludowej religijności i ówczesnej obyczajowości wsi podlaskiej. Działo się to pięćdziesiąt lat temu w Polsce, a ma się wrażenie, że to zupełnie inny, obcy świat.

Książka opisuje polski katolicyzm ludowy w całej swojej krasie, religijność prawdziwą i mocno przeżywaną. Oto 14-letniej dziewczynce ukazuje się na łące Matka Boska i do wsi ciągną olbrzymie pielgrzymki, odbywają się zbiorowe modły, mamy też uzdrowienia, ślepi zaczynają widzieć, chromi odrzucają kule, takie polskie Lourdes czy Fatima można powiedzieć.

Pytanie, dlaczego w Zabłudowie nie powstało polskie Lourdes czy Fatima? No cóż, bo władza ludowa i kościół były przeciw. Władza w postaci milicji, ubecji, urzędników i dziennikarzy (co ciekawe, w demaskacji `zabobonu' czynny udział brał ówczesny reporter 'Gazety Białostockiej', Edward Redliński). Kościół był przeciw chyba z powodów taktycznych, bo w tym czasie narastał konflikt z władzami komunistycznymi na tle obchodów 1000-lecia Polski, i hierarchowie nie chcieli nowych problemów.

Najciekawszy w książce jest obraz ówczesnej obyczajowości na Podlasiu. Jak to pisała jedna z gazet ówczesnych zacytowana w książce: „Jeżeli Białystok i miasta powiatowe województwa nazywano kiedyś Polską B, to Zabłudów trzeba określić dalszymi literami alfabetu. Nie najlepsze ziemie, drobna gospodarka, Kościół i Cerkiew jako autorytety moralne i obyczajowe, system praw obowiązujący w stosunkach jeszcze feudalnych”. Cóż, nic dodać, nic ująć. Obserwujemy wielką zawiść: mieszkańcy Zabłudowa zazdroszczą rodzinie Jadwigi, że się wzbogaciła na cudzie; mnożą się plotki i pomówienia. Poza tym powszechne są aranżowane małżeństwa, podrzędna rola kobiet traktowanych po ślubie jako woły robocze, ogólne pijaństwo.

Forma książki mogłaby być lepsza, autor czasami przynudza, na przykład w za długim rozdziale o tym jak do cudu odnosili się sąsiedzi Jakubowskich. Z drugiej strony dostajemy ciekawe świadectwo ludowej religijności i ówczesnej obyczajowości, która chyba już bezpowrotnie odeszła.

Ten historyczny reportaż to ciekawy zapis mało znanego cudownego objawienia w Zabłudowie na Podlasiu w 1965r. Najbardziej interesujący w książce jest obraz ludowej religijności i ówczesnej obyczajowości wsi podlaskiej. Działo się to pięćdziesiąt lat temu w Polsce, a ma się wrażenie, że to zupełnie inny, obcy świat.

Książka opisuje polski katolicyzm ludowy w całej swojej...