Sięgnąłem po "Kobiety" pod wpływem Pilcha, bo w "Pod Mocnym Aniołem" pojawia się cytat z Bukowskiego, z "Kobiet" właśnie. Nie wpadłem jednak w literacki ciąg alkoholowy, bo po "Kobietach" po raz kolejny pojawił się "Hobbit".

I jak u Pilcha było głównie o piciu i pisaniu, to u Bukowskiego jest o piciu, pisaniu i dymaniu. I tak w kółko.

Fabuła jest dosyć monotonna, właściwie poza tymi trzema aktywnościami nic się nie dzieje. Czasem jeszcze pojawiają się wyścigi konne.

Ale do rzeczy. Książka może się wydawać na pierwszy rzut oka pornografią. Ale pornografia polega na tym, żeby cały czas podsycać pragnienia odbiorcy. A tutaj tego nie ma. Bukowski pisze językiem prostym, mało opisowym, posługuje się najbardziej oczywistymi, niewyszukanymi określeniami. Dodatkowo powtarzalność zdarzeń daje efekt nudy. Ale chyba zamierzony.

Tak wiele kobiet przechodzi przez łóżko bohatera, że, poza nielicznymi wyjątkami, zapominamy jak miały na imię, jak wyglądały i co, poza seksem, łączyło je z Henrym Chinaskim (tak się nazywa bohater).

Mimo tej monotonii, książka jest naprawdę mocna i dobra. Prosty, dosadny język broni się. Bukowski nie lubił udziwnień. Właściwie opisuje rzeczywistość taką, jaka ona jest - jego bohater pije, rzyga, spuszcza się itd. itp. I pokazuje, że mimo nieustannego zaspokajania potrzeb, potrzeba nigdy nie zostaje zaspokojona.

Pomimo całej brutalności, bywają fragmenty czułe, poza tym w tym całym potoku dosłowności pojawia się wiele mądrych przemyśleń i ciekawych uwag.

Nie jest to książka dla szukających spokoju i pocieszenia. Nie jest to książka dla szukających w literaturze finezji i pięknego języka. Ale jeśli ktoś potrzebuje od czasu do czasu mocniejszych wrażeń, choć jak pisałem - ich intensywność doprowadza - zupełnie jak u markiza de Sade'a - do zobojętnienia, to mogę tę pozycję spokojnie polecić.

Sięgnąłem po "Kobiety" pod wpływem Pilcha, bo w "Pod Mocnym Aniołem" pojawia się cytat z Bukowskiego, z "Kobiet" właśnie. Nie wpadłem jednak w literacki ciąg alkoholowy, bo po "Kobietach" po raz kolejny pojawił się "Hobbit".

I jak u Pilcha było głównie o piciu i pisaniu, to u Bukowskiego jest o piciu, pisaniu i dymaniu. I tak w kółko.

Fabuła jest dosyć monotonna,...