"Co na to Bridget?.." znalazłam na półce w empiku. W oczekiwaniu na poród miałam dużo odpoczywać, wiec stwierdziłam że znajdę coś lekkiego, co umili mi ostatnich kilka dni w "dwupaku". Okazało się że mam mniej czasu niż się spodziewałam, poza tym w ręce trafiła mi lektura bardziej godna uwagi i dopiero kilka dni temu zapoznałam się z historią stworzoną przez Annę Kacperską. I doszłam do wniosku, że już nigdy więcej nie kupię nic "na siłę" - zdecydowanie lepiej iść do biblioteki.

Oto Wiktoria Podlecka - czterdziestoletnia mieszkanka podwarszawskiej dzielnicy, rozwódka, matka trójki chłopców w wieku nastoletnim. Bezrobotna. Zakochana w Bridget Jones i niemal na każdym kroku zastanawiająca się, co bohaterka Helen Fielding zrobiłaby/powiedziałaby w danej sytuacji. Ma jakieś przyjaciółki, jacyś faceci pałętają się w tle, czasem myśli o podjęciu pracy zarobkowej (wow!)... generalnie jak dla mnie - jest dość nijaka. Taka trochę nieudana podróbka swojej literackiej idolki i kilku innych (także naszych rodzimych) postaci kobiecych , które znalazły się w analogicznej sytuacji. Generalnie jestem raczej zwolenniczką tego typu powieści, ale niekoniecznie w tym klimacie. Nie ten język, nie ta fabuła, nie ten klimat. Jak dla mnie - szkoda czasu a już na pewno pieniędzy.

"Co na to Bridget?.." znalazłam na półce w empiku. W oczekiwaniu na poród miałam dużo odpoczywać, wiec stwierdziłam że znajdę coś lekkiego, co umili mi ostatnich kilka dni w "dwupaku". Okazało się że mam mniej czasu niż się spodziewałam, poza tym w ręce trafiła mi lektura bardziej godna uwagi i dopiero kilka dni temu zapoznałam się z historią stworzoną przez Annę Kacperską....