" Zerknęła ostatni raz do izby przez szparę w niemal już zamkniętych drzwiach. Napotkała pytające spojrzenie swojego Dziecka. Zadrżała. Myśli wirowały w jej głowie. Nie mogła zostawić Dziecka. To by znaczyło, że on zdołał już całkiem wyprać ją z uczuć. To by oznaczało, że naprawdę zmienił ją w trzydziestą pierwszą, tak jak często powtarzał. To by oznaczało, że pozbawił ją jej samej. Nie mogła zostawić Dziecka. To by oznaczało, że on wygrał. (...)

Spojrzał w lustro. Niechętnie. Unikał tego. Przez 15 lat bardzo się zmienił. Właściwie był niemal nie do poznania. Twarz, którą widział przed sobą, nie należała już do Tytusa Weissa. Teraz był więźniem numer 1126 w Zakładzie Karnym w Starych Świątkach niedaleko Rypina. (...)

Znowu zaczęły się żmudne poszukiwania jakiegoś zajęcia , które przyniosłoby jakikolwiek dochód. Filip pukał do wielu drzwi, ale w Lipowie wszystkie zdawały się przed nim zamknięte. Weiss nie mógł oprzeć się wrażeniu, że to przez brata. Przez mordercę, bo właśnie mordercą był jego brat. Nikim innym. Tytus Weiss był podpalaczem i mordercą . (...)

Filip usiadł ciężko przy drewnianym stole w kuchni. Kiedyś jadali tu we trójkę. Zanim Tytus podpalił dom państwa Dworakowskich. Od tamtej pory minęło 15 lat, ale Filipowi wydawało się,że nawet więcej . Starszy brat go zawiódł. Całkowicie . Nie mogło być mowy o żadnym odkupieniu. (...)

Myśli aspirantki Zofii Dworakowskiej popłynęły od razu do syna. Albin. jej synek miał już 21 lat, ale ciągle był taki bezbronny. Lekarze nie potrafili wyjaśnić powodu jego niepełnosprawności. Zofia przepłakała wiele nocy, ale w końcu pogodziła się z tym, że syn nie będzie wiódł takiego życia, jakie dla niego zaplanowała. (...)

Jerzy Grala pokiwał głową.
_ Dokładnie tak uważał Witalis Sobieraj. Dopiero od 16 roku życia dzieci mogły zostać uznane za ludzi, a co za tym idzie, mogły zostać przyjęte do sekty. Wcześniej nie miały tego przywileju (...)

- Skąd się wzięły te dzieci ? Urodziły się już po wstąpieniu rodziców do sekty ? - zapytała Emilia, poprawiając kołnierzyk służbowej koszuli.
- Część z nich tak. Inne przeprowadziły się z rodzicami do osady.
- To wszystko jest dość makabryczne - mruknęła policjantka . Wolała się nad tym zbyt dokładnie nie zastanawiać. - Czyli jest pan pewien, że w sześćdziesiątym piątym roku zginęło trzydzieścioro osób plus pięcioro dzieci, tak ? (...)

Weiss zaciągnął się głęboko papierosem. Skąd Jaśmina mogła cokolwiek wiedzieć. Wiedziała, co to ból po stracie matki, to prawda, ale czy rozumiała jego ból, jego samotność i rozgoryczenie pomieszane z wyrzutami sumienia ? czy rozumiała, jak to jest być zostawionym przez wszystkich, których się kochało ? (...)

W tym wypadku nie ma mowy o błędzie. Zachowały się wszystkie kości i z cała pewnością mogę stwierdzić, ze wasza NN miała fokomelię lewostronną. Jej lewa reka była niezwykle krótka, ale dłoń była rozwinięta mniej więcej prawidłowo. Myślę, że to może panom bardzo pomóc w identyfikacji ofiary. Ta choroba nie jest powszechna ."

" Zerknęła ostatni raz do izby przez szparę w niemal już zamkniętych drzwiach. Napotkała pytające spojrzenie swojego Dziecka. Zadrżała. Myśli wirowały w jej głowie. Nie mogła zostawić Dziecka. To by znaczyło, że on zdołał już całkiem wyprać ją z uczuć. To by oznaczało, że naprawdę zmienił ją w trzydziestą pierwszą, tak jak często powtarzał. To by oznaczało, że pozbawił ją...