Jesteśmy społecznością, która kocha książki

" Zanim jednak dojdzie do uznania pacjenta za " zwłoki z bijącym sercem" należy zdobyć absolutną pewność, że jego otumaniony lekami mózg, często po ciężkim mechanicznym urazie, nie jest w stanie odzyskać sprawności, ponieważ nie pozostała w nim ani jedna żywa komórka. Że gdzieś na jego dnie, w miejscu, do którego nie ma dostępu oko aparatury, nie tli się iskierka życia, z czasem mogąca wzniecić pożar . (...)

Nakamura, dziwak i samotnik, tylko do jednej rzeczy potrzebował partnera- do gry w szachy. Pasja, z jaką Bernard rozgrywał partie sprawiła, że zaakceptował jego towarzystwo. Wielkim atutem było to, że Bernard milczał podczas gry, czego w innych okolicznościach nie robił. (...)

Doktor Yao Nakamura, dziecko pary japońskich studentów, skutek uboczny połączenia zbyt dużej ilości alkoholu i seksu bez zabezpieczeń, błąd młodości, którego rodzice, po skończonej międzyuczelnianej wymianie, nie mogli zabrać ze sobą do ojczyzny. (...)

- Żona ma rację - Do rozmowy wtrąciła się siostra Brygida. Z doświadczenia wiedziała, że jest jeszcze za wcześnie na to, by odciągać matkę od łóżka dziecka- niezależenie ile to dziecko ma lat. Że dopóki nie poczuje wyczerpania, z którym nie będzie już w stanie walczyć, nie ruszy się stąd. Na razie adrenalina pomagała jej utrzymać się na nogach, ale z każdą godziną jej działanie będzie słabsze i wtedy potrzebny będzie ktoś, kto ją w tym miejscu zastąpi. (...)

Każda zgoda rodziny na pobranie organów od zmarłego, którą udawało jej się w porę uzyskać, stawała się ukojeniem niosącym ze sobą poczucie satysfakcji i spokojny sen przez kilka kolejnych nocy. A każdą walkę, którą przegrała , przez co marnowały się zdrowe narządy, traktowała jak osobistą porażkę. (...)

Kilka miesięcy temu, zaraz po oddaniu oddziału do użytku mieliśmy tu pożar. Robotnicy, tak samo widać solidni jak ci, którzy teraz naprawiają szkody, spaprali elektrykę i doszło do zwarcia . Na oddziale było dziesięciu pacjentów, dwóch niestety nie udało się na czas wynieść z płomieni. Zginęły również dwie osoby z personelu. (...)

Spojrzeli na siebie. Kamil już wiedział. Nie tego się spodziewał . Pragnął rozwiązać problem małego przyjaciela i jego rodziny, a także swojej matki, ale bez poświęceń ze swojej strony. Od jakiegoś czasu uważał się za wykluczonego z tej gry i nie czuł potrzeby do niej wracać. (...)

To niepomszczona śmierć Reni, za którą odpowiedzialny był Wiktor Mróz, sprawiła, że w miejscu, gdzie inni mają duszę, Yao Nakamura miał żrącą substancję , niszczącą wszystko,co znalazło się zbyt blisko niego, każdą miłosć, najmniejszy przejaw budzącego się zaufania, rodzące się poczucie bezpieczeństwa. (...)

Śmierć wydawała mu się bowiem mniej okrutna niż stan, w którym życie człowieka nie odeszło, a jedynie skurczyło się do wielkości jego źrenic. (...)

Spokoju nie dawały mu jedynie słowa doktora Yao Nakamury , na którego wykłady kiedyś uczęszczał- Wszystko co zostało stworzone przez człowieka, musi byc głupsze od niego, dlatego nie pokładajcie ślepej wiary w urządzeniach i wynikach badań. Zaufajcie intuicji. (...)

Nie myślała o śmierci, to nie był skok samobójczy. Zamierzała jedynie dotrzymać danego siostrze słowa, że zawsze będzie przy niej. "

" Zanim jednak dojdzie do uznania pacjenta za " zwłoki z bijącym sercem" należy zdobyć absolutną pewność, że jego otumaniony lekami mózg, często po ciężkim mechanicznym urazie, nie jest w stanie odzyskać sprawności, ponieważ nie pozostała w nim ani jedna żywa komórka. Że gdzieś na jego dnie, w miejscu, do którego nie ma dostępu oko aparatury, nie tli się iskierka życia, z...

„ Matki zawsze mówią, że wszystkie swoje dzieci kochają tak samo. Matki kłamią. Ada zajmowała w jej sercu więcej miejsca niż Ignaś. I chociaż ona miała piętnaście lat, a on tylko trzy, to Kamila wiedziała, ze nic już się nie zmieni. Wstydziła się tego. (…)

Nikt na nią nie zwracał uwagi. Ojciec zajął się bieganiem po klucz, matka ploteczkami z przyjaciółką. Ada po prostu sobie poszła. Nie chciała tu przyjeżdżać. Wolała jechać na obóz na Mazury. Ten sam, na który wybierał się Paweł. (…)

- Mama- krzyknął Ignacy, kiedy ją zobaczył.
Podbiegł do niej, nie zdejmując butów i wtulił się w jej kolana. Nie wykonała żadnego ruchu. Nie próbowała oddać uścisku, podnieść go i przytulić. Nawet go nie pocałowała. Wiedziała, ze jest złą matką, że w przyszłości przyjdzie jej za to sporo zapłacić, ze będzie wyrzucać sobie swoje zachowanie, ale nic nie mogła na to poradzić. Od zaginięcia Ady jej mały synek coraz mniej ją obchodził. (…)

Leżała tam, szlochając przez kolejne dziesięć minut, podczas gdy Arek robił wszystko, by ją podnieść
- Wstawaj- mówił do niej- Do cholery, Ignaś wszystko widzi. Wstawaj. Możesz płakać, ale przenieś się chociaż do sypialni. Idź gdzieś, gdzie nie będzie cie widziała. ! (…)

- Popełniliśmy błąd, wracając do Warszawy. Nasze miejsce jest tam. Trzeba było zostać i szukać jej do skutku.
- Szukaliśmy!. Nie tylko my, pamiętasz ? Policja, strażacy, ochotnicy, media. Zrobiliśmy wszystko, co mogliśmy !
- Gdyby tak naprawdę było, tobyśmy ją znaleźli . (…)

Nie spodziewała się go tutaj. Po tym, co zrobił mu Robert, sądziła, ze Arek nie odważy się więcej wystawić na publiczny osąd. Raczej zaszyje się gdzieś w Bieszczadach lub ukryje na dalekiej wsi. Albo po prostu wyjedzie do Irlandii pracować na zmywaku. Tymczasem on wrócił do Żmijowiska na rocznicę zaginięcia swojej córki. Musiała to wykorzystać. (…)

To właśnie zrobili z nim Robert i Kamila. Przedstawili go jako potwora, kogoś, kogo trzeba się bać, przed kim należy chronić własne dzieci. (…)

Adoma rozumiała to, ale obarczanie dzieci wina za ich własna śmierć wydawało jej się czymś okrutnym i nieludzkim. A przecież teraz robiła to samo. Już kilka razy się zastanawiała czy Ada nie była ogbanje. Zniknęła dokładnie w momencie, kiedy mogła liczyć na maksymalne zainteresowanie. (…)

Michalina miała rację . Kamila zazdrościła Adomie. Nie życia, bogactwa, urody czy sławy . W pewnym sensie nawet nie Roberta. Zazdrościła tego, co jej się należało, a czego zaznała tak krótko- miłości. (…)
- W zeszłym roku zaginęła wam dziewczyna. Myślę, ze poczuliście to w kieszeni. Przyjechało mniej letników niż w zeszłym roku. Pan powie, panie Szuwarski, co by się z wami stało, gdyby historia się powtórzyła ? Gdyby zginęła kolejna dziewczynka ? (…)

- Dlaczego wyjechał z Trójmiasta ?
- Bo zaczęło mu palić się pod dupą- powiedział detektyw- Poszła fama o imprezach u niego w klubach. Z dziewczynkami. Także takimi nieletnimi. Jedna próbowała się zabić, inna opowiadała, że została zgwałcona. Rybak niby nie brał w tym udziału, ale szambo zaczęło wybijać . (…)

Milczała przez kilka sekund. Pozwoliła, by jego palce gładziły jej skórę. Nie potrafił, nie rozumiał co się dzieje. Merry mówiła o zabiciu Gosi. Czuł lodowaty bolesny strach, inny niż zawsze, a i tak potrafił tylko myśleć o jej piersiach i o tym, co kryje się pod stanikiem. Może żartuje, myślał. Może nie mówi poważnie. A może samo jej przejdzie. (…)

Jednak wtedy, tamtej nocy, kiedy Kamila wzięła stronę Roberta, jakaś granica została przekroczona. Poświęciłem się dla rodziny, zrezygnowałem ze swoich marzeń, żeby biegać i sprzedawać ludziom mieszkania. Nie to chciałem robić w życiu. Chciałem zostać architektem, coś zbudować, zostawić po sobie jakiś ślad. Ale chuj. Pojawiła się Ada. Wyrzucam marzenia i biorę się do roboty, by ją wyżywić. Myślisz, ze ktokolwiek to kiedykolwiek docenił ? Nigdy. „

„ Matki zawsze mówią, że wszystkie swoje dzieci kochają tak samo. Matki kłamią. Ada zajmowała w jej sercu więcej miejsca niż Ignaś. I chociaż ona miała piętnaście lat, a on tylko trzy, to Kamila wiedziała, ze nic już się nie zmieni. Wstydziła się tego. (…)

Nikt na nią nie zwracał uwagi. Ojciec zajął się bieganiem po klucz, matka ploteczkami z przyjaciółką. Ada po prostu...

„ Ote uśmiechnęła się. W jej piwnych oczach pojawiło się ożywienie. Postanowiła, że postara się rozpuścić lód w jego sercu.
- Niech bogowie ci sprzyjają, Dagome. Niech bogowie sprzyjają nam obojgu- powiedziała do siebie. (…)

Ote, córka Siemomysła. Widząca, która stworzyła wywar z kwiatu paproci. Ten sam, który dał Mieszkowi nieśmiertelność. A także Ote, jedna z jego żon.
Pokręciłam głową z niedowierzaniem. Jaka ja jestem głupia. Jak mogę być zazdrosna o kogoś, kto nie żyję od przeszło tysiąca lat ? (…)

- Pomyślałem o Ote, bo po raz drugi w życiu poczułem to co wtedy, gdy zobaczyłem ją pierwszy raz.
Cały mój smutek zniknął gdzieś ja za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. (…)

- A ty jaki masz dar ?- zapytałam- Jesteś przecież babą
- Czuję choroby. Gdy ktoś do mnie przychodzi, wystarczy rzut oka, bym wiedziała z czym się boryka. Czasami nawet nie muszę dotykać klientów- wyznała- Wizji nigdy nie doświadczyłam, choć bogowie wiedzą, ile lat próbowałam podszkolić się w tej kwestii. Ile naparów z trujących ziół i grzybów wypiłam. (…)

Wyznał tym swoim grobowym tonem, że mogę się tego nie obawiać, bo napar z kwiatu paproci miała swoją cenę, której nie znała Ote. Mieszko nie mógł płodzić potomków. (…)

Kobieta i pochylające się nad nią postacie. Czy to ja jestem tą kobietą ? Dlaczego leżę ? Kogo symbolizują cienie ? Jeżeli wróżba oznaczałaby mnie i osoby pragnące zdobyć kwiat, to kim one są ? (…)

- Zacznijmy od tego, czym jest strzyga- Wysunęła spod stołu dwa stołki. Zasiadała na jednym z nich, a drugi wskazał mi dłonią- Strzyga to demon. Powstaje ze zmarłej kobiety, która urodziła się z dwoma sercami albo z dwiema duszami. (…)

- Hej!- Chciałam oderwać jej rękę, ale była jak przyspawana do mojego brzucha. Poczułam rozchodzące się po nim ciepło.
Kobieta cofnęła dłoń i potrząsnęła nią nad trawą, zupełnie jakby chciała się czegoś pozbyć.
- Jesteś płodna, a idzie lato- oświadczyła, grożąc mi placem- Napełnij się życiem. Twój pusty brzuch to obraza bogini. (…)

- Dagome nie wie, ze jestem strzygą- powiedziała- Myśli, ze umarłam zabita przez południcę i odeszłam do krainy wiecznego szczęścia. Nigdy nie było trudno nim manipulować. Wielki władca zawsze widział tylko to, co chciał widzieć. (…)

- Każda prawdziwa widząca ma dwie dusze, by jedna z nich na lotnych skrzydłach mogła wędrować po umysłach innych ludzi, w czasie gdy druga będzie utrzymywała nas przy życiu – kontynuowała Ote zadowolona ,widząc, jak wielki sprawia mi ból- Kiedy umieramy zamieniamy się w strzygi, bo tylko jedna nasza dusza trafia do Wyraju. Druga zostaje tutaj. Na zawsze. (…)

Mieszko powiedziała kiedyś, że to, co do mnie poczuł, przypominało uczucie, które połączyło go z Ote. Najwyraźniej łączy mnie z nią coś więcej niż ten sam kochanek. Na przykład pełna szaleństwa i krwi przyszłość . (…)

- Ote dużo mi odebrała. Ona zawsze potrafiła tylko brać- kontynuował- Od siebie nigdy nie dawała niczego, jeśli nie miała w tym interesu. Nie chciałem, żeby zabrała też ciebie. Musiałem sprawdzić, jak duże stwarza zagrożenie. (…)"

„ Ote uśmiechnęła się. W jej piwnych oczach pojawiło się ożywienie. Postanowiła, że postara się rozpuścić lód w jego sercu.
- Niech bogowie ci sprzyjają, Dagome. Niech bogowie sprzyjają nam obojgu- powiedziała do siebie. (…)

Ote, córka Siemomysła. Widząca, która stworzyła wywar z kwiatu paproci. Ten sam, który dał Mieszkowi nieśmiertelność. A także Ote, jedna z jego...