Uwaga opinia może zawierać treści dostosowane do rynsztokowego poziomu języka jaki prezentuje komentowana książka.
Pewnego zimowego wieczoru gdzieś w schronisku górskim na końcu świata w biblioteczce zauważyłem coś co potem w pewnej sieci hipermarketów z kropkami było sprzedawane po 9,90 czyli "Miłość po polsku". Już od pierwszych stron chlusnęła na mnie fala wulgaryzmów najprymitywniejszego sortu, wplatanych bez ładu i składu, za to z uporem maniaka, co miało chyba nawiązywać do "reklamy" niegrzecznej Manueli. Cóż zapewne wydawcom jak i samej chyba autorce niegrzeczność pomyliła się z chamstwem i wulgaryzmem. Wylewającą się zewsząd wyższość kobiet i przedstawienie biednego "polaczka", któremu nigdy nic nie wyszło w życiu i ciągle rzucały go dziewczyny, to temat z pewnej piosenki z lubością śpiewanej przez harcerzy przy ognisku. Obrzygany więc tekstami w stylu: " A ta rudoblond, piegowata dziewczyna uwodziła mnie. Śpiewem i piersiami wielkości nierozwiniętych główek kapusty, jakie, ryjąc codziennie o szarym świcie w glinie, macałem w poszukiwaniu większych" nasunęło mi stwierdzenie, że to już nie jest proza tylko grafomania. Pomijając fakt, czy cytowane zdanie jest poprawne gramatycznie i stylistycznie zacząłem odkrywać nowy walor tej pozycji (unikanie słowa książka jest celowe). Otóż zacząłem baczniej przyglądać się wypocinom pani Gretkoweskiej i oblekłszy się w pelerynę przeciw takim werbalnym ekskrementom, brnąłem dalej w tę nudną fabularnie i ociekającą seksizmem najgorszego sortu historię. Dalej przeczytałem: "Tyrając, myślałem o kasie, seksie i… seksie." - hmmm? A wy o czym myślicie kiedy ciężko pracujecie?
Dalej było jeszcze gorzej: " Mówiła „Wilkomen i Sverije”, przytrzymując w gościnnym kroczu", czy "Łykając mnie, czasem się krztusiła i obsypywało ją jeszcze więcej piegów, jakby opluwała się nimi podczas orgazmu. Wystarczyło w nią wejść, nie potrzebowała pieszczot. Rudzi przez cieńszą skórę czują bardziej. Dużo później, po ślubie, przekonałem się, że ona nie czuje nic. Jej piegi były odpryskami rdzy z popsutego wnętrza". Prawda jakich mądrości można dowiedzieć się o rudych Szwedkach? Po przebrnięciu za połowę wiedziałem już, że najbardziej wartościową rzeczą jest pierwszego wydania, która właśnie skłoniła mnie po sięgnąć po wątpliwej jakości przereklamowanej autorki. Wam też odradzam, chyba że ktoś lubi pławić się w wulgarnym prymitywizmie i nie odróżnia smaku niegrzeczności od tandetnych epitetów przypisywanych często podchmielonym bywalcom tanich pijalni piwa.
Podsumowując: głębia postaci, której nie ma, płytkie schematyczne przemyślenia-banał, ogólna frustracja bohatera imaginującego sobie własne przeżycia do rangi życiowych nieszczęść, do tego fatalne błędy stylistyczne, skutkujące tym, że czasem trudno odnaleźć sens zdania. I masa prymitywnych wulgaryzmów. Naprawdę jest się czym zachwycać?

Uwaga opinia może zawierać treści dostosowane do rynsztokowego poziomu języka jaki prezentuje komentowana książka.
Pewnego zimowego wieczoru gdzieś w schronisku górskim na końcu świata w biblioteczce zauważyłem coś co potem w pewnej sieci hipermarketów z kropkami było sprzedawane po 9,90 czyli "Miłość po polsku". Już od pierwszych stron chlusnęła na mnie fala wulgaryzmów...