Gabriel Allon, jeden z najlepszych agentów izraelskiego wywiadu, zostaje „poproszony” o wykonanie delikatnego zadania – ma odnaleźć Madeline Hart, wschodzącą gwiazdę angielskiej polityki, która w nieznanych okolicznościach zostaje uprowadzona podczas wakacji na Korsyce. Co więcej, piękna i niesłychanie ambitna dziewczyna skrywa pewien sekret – jest bowiem kochanką premiera Wielkiej Brytanii, a to nie wróży niczego dobrego – ani jej, ani Jonathanowi Lancasterowi, przywódcy Brytyjczyków. Czy porywacz chce tylko okupu? Allon ma siedem dni, by znaleźć zaginioną i uratować ją od śmierci. Jednak przepowiednia korsykańskiej wieszczki nie pozostawia złudzeń – całą prawdę pozna dopiero po śmierci Madeline.

Allon, bohater książek Silvy, ma z pozoru prostą sprawę do załatwienia – z jego zdolnościami odnalezienie dziewczęcia nie jest zbyt trudne. Jednak to, co zaczyna dziać się tuż po odkryciu miejsca jej przetrzymywania, przypomina scenariusz filmów Hitchcocka – akcja nabiera niesłychanego tempa. I, co istotne, ani na moment nie zwalnia. Jak zawsze, Gabriel nie działa sam. Tym razem w sukurs przychodzi mu renegat SAS, niejaki Keller – postać niezwykła, choćby przez fakt wykonywanego zawodu (i krążącej opinii, że nie żyje od lat). Dokąd doprowadzi Allona śledztwo i czy uda się asowi izraelskiego wywiadu dokonać niemożliwego – ocalenia dziewczyny?

Ta książka wciąga. Akcja goni akcję, cały czas coś się dzieje, a czytelnik do samego końca nie wie, jak potoczą się losy głównych bohaterów całej historii. Co więcej – Daniel Silva w niezwykle umiejętny sposób dawkuje emocje, sprawiając, że czytanie „Angielskiej dziewczyny” przypomina fantastyczną przygodę. Doskonale zarysowane postacie, niebanalna fabuła – oto pomysł na wyjątkowo udaną powieść. Ogromną rolę odgrywa w tym wszystkim styl autora, niesilący się na lingwistyczne popisy, ale sprawiający, że całość się po prostu czyta z wielką przyjemnością mimo sporej objętości.

Wartka akcja, świat wielkiej polityki (i jeszcze większych szpiegów) – oto doskonały koncept na książkę, którą warto przeczytać, bawiąc się podczas lektury w może niezbyt wyszukanym, ale wyjątkowo interesującym stylu. Każdy, kto szuka lektury „do poduszki”, powinien bacznie przyjrzeć się temu tytułowi. Naprawdę warto.

Bartek `barneej` Szpojda