Połowę tej mangi, jeśli nie więcej, zajmują artystyczne rysunki, na których trudno dostrzec co autor miał na myśli. Naprawdę, przez większą część czasu będziemy zastanawiać się, co też tam się dzieje, i co przedstawia dana plansza. Pod koniec już zrezygnowałem i obracałem kolejne strony, rejestrując tylko z rezygnacją uwagi z rodzaju „aha, pustelniaki się nawalają”, „dalej się nawalają”, „hm, chyba jakieś nowe przyszły”, „jakieś kilka niezidentyfikowanych kresek, ciekawe cóż to jest”, „o, wreszcie jakiś dialog, może dowiem się, o co chodzi” – I tak dalej.

Myślę że przy dużej motywacji dałoby się wszystko odszyfrować i zbudować sobie z tych kadrów efektowną wizualną narrację, tylko że... po co? Bo kolejnym problemem tego dzieła jest historia, zupełnie bezsensowna i ani trochę wciągająca. Bohaterami trudno się przejąć; w pewnym momencie niektórzy giną, ale powoduje to jedynie wzruszenie ramion. Żaden z nich nie wydaje mi się mieć ani historii, ani motywacji, ani osobowości.

Jedyne co można tutaj pochwalić, to klimat. Przewracanie kolejnych stron sprawia dużo przyjemności, jeśli tylko skupimy się na chłonięciu atmosfery, a pominiemy wszystko co wspomniałem wyżej. Po lekturze została mi jakaś tam satysfakcja, ale głównie – ulga że już koniec.

Połowę tej mangi, jeśli nie więcej, zajmują artystyczne rysunki, na których trudno dostrzec co autor miał na myśli. Naprawdę, przez większą część czasu będziemy zastanawiać się, co też tam się dzieje, i co przedstawia dana plansza. Pod koniec już zrezygnowałem i obracałem kolejne strony, rejestrując tylko z rezygnacją uwagi z rodzaju „aha, pustelniaki się nawalają”, „dalej...