Wiele jest literackich prób sportretowania beat generation. Jedne lepsze, drugie gorsze, jednak z reguły są to retrospekcje. Próba podsumowania, uchwycenia najważniejszych elementów, charakterystyka. W przypadku hipopotamów rzecz się ma zgoła inaczej. Książka powstała niedługo po wydarzeniach będących inspiracją do jej napisania. Autorzy, filary beat generation, duet Kerouac-Burroughs opisują środowisko od środka. Skupiają się na stosunkowo krótkim okresie czasu poprzedzającym morderstwo popełnione przez Phillipa/Luciena. Kilka dni z życia przyszłej bohemy. W oparach wódki i bez grosza przy duszy*. Ani Kerouac ani Burroughs jeszcze nie byli znani, ich twórczość literacka była jeszcze w powijakach, nieukierunkowana, niedopracowana. Tym samym doskonale realistyczna. Pomysł opisywania zdarzeń z perspektywy dwóch osób sprawdza się doskonale. Informacje i obserwacje uzupełniają się, dzięki czemu otrzymujemy pełniejszy obraz. Fikcja miesza się z prawdą, ale nie wpływa to ujemnie na odbiór dzieła. Tak samo fikcyjne nazwiska nie przeszkadzają w identyfikacji bohaterów.

Nic dziwnego, że książka początkowo nie potrafiła znaleźć wydawcy. Nie jest to mainstream, nigdy nie był. Nawet jeżeli samo morderstwo było w Ameryce tematem numer jeden przez jakiś czas. Obecnie, z perspektywy czasu, taka książka staje się perełką, która pozwala trochę lepiej poznać kultowe nazwiska. W ręce przypadkowego czytelnika hipopotamy raczej nie wpadną, a fani beat generation bezsprzecznie docenią jej walory.

PS: warto też obejrzeć Kill Your Darlings jako uzupełnienie.
* brak kasy nie dotyczył Burroughsa, ale przecież nie dawał się doić :)

Wiele jest literackich prób sportretowania beat generation. Jedne lepsze, drugie gorsze, jednak z reguły są to retrospekcje. Próba podsumowania, uchwycenia najważniejszych elementów, charakterystyka. W przypadku hipopotamów rzecz się ma zgoła inaczej. Książka powstała niedługo po wydarzeniach będących inspiracją do jej napisania. Autorzy, filary beat generation, duet...