Każda książka Danki Braun to solidna dawka emocji. I nie inaczej jest w "Historii pewnego narzeczeństwa". Trzecią część sagi o rodzinie Orłowskich czyta się świetnie, ale mnie osobiście nie porwała tak bardzo, jak poprzednie tomy. Myślę, że to z powodu nieco kulawego wątku Krzysztofa i Wiki. Mi osobiście nie bardzo przypadły do gustu ich perypetie. Choć Krzysztof zdaje się powtarzać błędy ojca i skwapliwie poddawać tej skazie niewierności, którą odznaczają się wszyscy męscy przedstawiciele rodu Orłowskich, to jednak brakuje mu magnetyzmu Roberta, a związek z Wiką wydaje się jakiś powierzchowny, wymuszony, zupełnie pozbawiony tej głębi i magii, która wypełnia trudną miłość rodziców chłopaka. Najlepsze fragmenty książki to właśnie te poświęcone kolejnym zawirowaniom w życiu Renaty i Roberta. Coś takiego jest w tej parze, że nie da się czytać o nich bez zaangażowania całym sercem.
Mimo średniej oceny tego tomu, to jednak niecierpliwie wyczekuję kolejnej części, bo trzeba przyznać, że historia Krzyśka i Wiki nabrała pod koniec nieco rumieńców.

Każda książka Danki Braun to solidna dawka emocji. I nie inaczej jest w "Historii pewnego narzeczeństwa". Trzecią część sagi o rodzinie Orłowskich czyta się świetnie, ale mnie osobiście nie porwała tak bardzo, jak poprzednie tomy. Myślę, że to z powodu nieco kulawego wątku Krzysztofa i Wiki. Mi osobiście nie bardzo przypadły do gustu ich perypetie. Choć Krzysztof zdaje się...