Jak już kiedyś wspomniałam cierpliwość nie jest moją cnotą i przy tej pozycji tez się nie popisałam :)
Nie miałam jeszcze swojego egzemplarza bo był "w drodze" i gdy zobaczyłam u znajomej, że
już dostała swój z księgarni wysyłkowej to jej go po prostu podkradłam :)

Cenię pióro Pani Braun- co myślę że wiadomo powszechnie, ale gdy otworzyłam książkę przeczytałam kawałeczek to mną lekko wstrząsnęło.... Przemknęła mi myśl: Och nie, nawet Pani Danka dała się skusić na powieść New Adult......

Nie wiedziałam czy mam ochotę na taki rozwój wypadków bo poprzednie książki autorki zachwycały dojrzałością i nieprzeciętnością.
Gdy kończyłam 2 tom miałam pewne wyobrażenie w jakim kierunku podąży autorka
- czy mnie zaskoczyła?? O tak... czy mnie porwała ..... o tak...., ale zanim zacznę swoje zachwyty parę słów o treści:

Krzysztof Orłowski, syn Renaty i Roberta, wchodzi w dorosłość. Jest podobny
do ojca - przystojny i inteligentny. W klasie maturalnej popada w nieodpowiednie towarzystwo i zaczyna spotykać się z w nieodpowiedniej zdaniem rodziców dziewczynie, przez co zaniedbuje naukę, staje się krnąbrny i opryskliwy.
Nie szanuje nikogo, łamie wszystkie zasady – chało by się powiedzieć, że niedaleko pada jabłko od jabłoni. Ponieważ rozmowy z nim nie przynoszą oczekiwanych efektów, Robert postanawia wdrożyć inne metody działania. Razem z Renatą knują misterną intrygę by nakierować syna na właściwe tory bo przecież idealna synowa już dawno była obecna w życiu rodziny tylko Krzysztof jej nie dostrzega.....

Moje początkowe założenia były całkowicie nie trafione. Autorka nie poszła
stryk-te w styl New Adult i nie skupiła się jedynie na młodym Orłowskim.

Umiejętnie przeplata losy Roberta i Renaty ich problemy i pokazała to co chciałam
by było pokazane po drugim tomie – dojrzałość związku, ich problemy, miłość,
ale i moc Renaty. W tym tomie to ona rządzi i stawia warunki. Nie jest już
tą przestraszoną, usłużną bohaterką. Nie bójcie się – Robert nie staje się potulnym barankiem – dalej jest przebojowy, władczy, zawsze pewny swoich racji.... ale teraz docenia to co ma. Kocha żonę, ceni życie rodzinne. I właśnie z tych idei zaczynają oboje mieszać w życiu swojego syna..... Po prostu historia zatacza swe koło. Do tego pojawia się też matka Roberta, która też pokazuje nam swoją przeszłość

Jaki jest więc Krzysztof – moim zdaniem jest jak jego ojciec. Twardy charakter, kocha na zabój, gotów do poświęceń – postanawia też zostać lekarzem. To wszystko już było, co więc wyróżnia tą powieść?? Wielowymiarowość, realność. Ta książka
jak żadna inna pokazuje przekrój pokoleń, jak historia zatacza swoje koło,
jak dzieci mimo starań rodziców i tak popełniają swoje błędy, często takie same
jak rodziców, czy dziadków. Miłość jaka spotyka Krzyśka i Witkę całkowicie wychodzi poza ramy przeciętnych. To miłość głęboka. Są bratnimi duszami, które odnajdują się w tym zagmatwanym świecie. To uczucie na całe życie.....ale autorka nie boi się "ubrudzić" i urealnić bohaterów. W ich życie wkrada się rutyna, zawiść, intryga.....zdrada.

Nie znam drugiej tak znakomicie piszącej obecnie polskiej autorki. Chwaliłam
i chwalić będę jej nienaganny styl. Czyta się lekko, płynnie mimo, że tematyka jej książek nie jest miła, lekka i przyjemna. Język jest tak bogaty, kwiecisty, ale nie przesadzony. Wszystko do siebie pasuje i jest dopracowane w najmniejszym szczególe. Dzięki przeplatającym się wątkom książkę czyta się w zawrotnym tempie. Nie można się wręcz od niej oderwać. Historia goni historię, jest pełno miłości, ale i dramatów. Tak naprawdę to jestem też trochę zaskoczona, że nadal udaje się Pani Braun mnie zaskoczyć.... kobieta ma po prostu ogromny talent okraszony ciężką pracą.... Ja oczywiście dziękuję i proszę o jeszcze ( błagam niech będzie szybko 4 bo ten tom kończy się tak że.....)

POLECAM

10/10

Jak już kiedyś wspomniałam cierpliwość nie jest moją cnotą i przy tej pozycji tez się nie popisałam :)
Nie miałam jeszcze swojego egzemplarza bo był "w drodze" i gdy zobaczyłam u znajomej, że
już dostała swój z księgarni wysyłkowej to jej go po prostu podkradłam :)

Cenię pióro Pani Braun- co myślę że wiadomo powszechnie, ale gdy otworzyłam książkę przeczytałam kawałeczek...