Wbrew opiniom niektórych, Korwin-Mikke nie wymyślił nic nowego ani rewolucyjnego (krążą w eterze bzdurne określenia, np. "mikkizm"), lecz konsekwentnie trzyma się jednej, ogólnej linii myślenia (opartej na logice w ścisłym tego słowa znaczeniu), działając na zasadzie niezmienianej płyty w gramofonie... Gra to w kółko jedno i to samo, czasem dochodzi do ucha jakiś nowy artefakt (w postaci komentarza najnowszych wydarzeń), z prostego powodu. Logika i prawda są niezmienne. Autor pisze w ciekawy, niektórzy określają to: w kontrowersyjny sposób, jednakże moim zdaniem umysł autora pozbawiony jest wtłaczanej nam do głów "autoblokady myślenia" (w postaci emocjonalnych schematów myślenia, haseł i określonych reakcji na konkretne słowa, devil and good words, itp. itd.), co skutkuje łamaniem przez niego owej "autoblokady", co wielu razi, a innych kolei naprowadza na fakt jej istnienia, przez co później zostają "fanami" jego języka i twórczości. Jego styl wypowiedzi trzeba po prostu sobie przyswoić.

Nie można nie podziwiać słynnej jego formy pisania słowa "d***kracja", co ludzie podświadomie tłumaczą... wiadomo jak i zarzucają autorowi niewybredny język. By w tej samej chwili zostać ośmieszeni przy akompaniamencie tego pełnego drwiny uśmieszku.

Wbrew opiniom niektórych, Korwin-Mikke nie wymyślił nic nowego ani rewolucyjnego (krążą w eterze bzdurne określenia, np. "mikkizm"), lecz konsekwentnie trzyma się jednej, ogólnej linii myślenia (opartej na logice w ścisłym tego słowa znaczeniu), działając na zasadzie niezmienianej płyty w gramofonie... Gra to w kółko jedno i to samo, czasem dochodzi do ucha jakiś nowy...