Mikołajek zawsze kojarzył mi się ze szkołą. Jego nieodłączne perypetie z klasowymi kolegami, nauczycielką i wychowawcą Rosołem rozbawiają do łez. Dla czytelników więc zbliżający się rok szkolny tworzyć może idealne tło dla mikołajkowych historyjek. Tym razem jednak z Mikołajkiem spotykamy się w nieco innej scenerii, która i po pierwszym września serwuje nam morską bryzę znad wybrzeży Francji.

Wszystko za sprawą zekranizowanej drugiej części przygód Mikołajka, która niedawno weszła do polskich kin. Na podstawie tegoż filmu wydawnictwo Znak wydaje książkę. I tu wielu może rozpocząć protest. No bo jak to? Książka na podstawie filmu stworzonego na podstawie pierwotnej książki? Czy taki absurd ma w ogóle rację bytu? Czy taki zabieg może się choć trochę udać? Cóż… Mikołajek to klasyka i nie dziwi mnie podniesiony przez jego miłośników krzyk. Z tym samym krzykiem jednak zetknęłam się przy chęci wyboru „Najnowszych przygód Mikołajka” – serii Znaku Mikołajka dla najmłodszych, która w tym momencie liczy już cztery tytuły. Dla mojej starszej pociechy to jedna z ulubionych książek. Więc skoro na Mikołajka w wydaniu René Goscinnego mogła być jeszcze (przynajmniej dwa lata temu) za mała – sięgnięcie po taką publikację na pewno było warte.

Tego samego stanowiska będę bronić i w przypadku „Wakacji Mikołajka” – książki na podstawie filmu na podstawie pierwotnej książki. Zaletą jest jej bardzo filmowy charakter. Jest napisana przystępnym językiem, łatwo przywołując obrazy opowieści w naszej głowie. Ułatwiają to na pewno zdjęcia z kadrów filmu – umilają czytanie książki, szczególnie czytanie dziecku. Sam format również jest trafiony – wielość płyty DVD: mimo grubości 160 stron przez dziesięć rozdziałów przedrzeć można się niemal błyskawicznie.

Mamy tu wiele zabawnych historii, nieporozumień między światem dorosłym i światem dzieci, co u Mikołajka najfajniejsze. Nie ma wprawdzie całej grupki szkolnych kolegów: Kleofasa, Rufusa, Gotfryda, Alcesta, czy nawet Ananiasza, a urocza Jadwinia pojawia się tylko na początku i końcu. Ale, jak to na ekstra wakacjach, znajdą się zawsze jakieś dzieci, z którymi można mieć świetne przygody. Mikołaj poznaje Fortunata (który wszystko je), Błażeja (który ma świetne pomysły), Kryspina (który zawsze płacze), Kosmę (który ma zawsze rację), Dżodżo (mówiącego z angielskim akcentem) i oczywiście Izabelę… sprawczynię głównego nieporozumienia z domniemanym fatum ślubu, no i… też fajną dziewczynę.

W kwestii przydatności książki oczywiście mogę polemizować. Być może wypuszczenie na rynek książki kolejnej o wakacjach Mikołajka nie ma dla miłośników Goscinnego wielkiego sensu. Ale pamiętajmy, że jeśli zazwyczaj film różni się od książki, tak samo książka na podstawie filmu będzie również inna od swojego pierwowzoru. Na pewno finansowo filmowa okładka, zdjęcia z kadrów i nowe wydanie się opłacą. Ale śmiem twierdzić, że przyniosą również wspaniałą zabawę. Wiem jedno: moja córka była zachwycona. Nie mogła się doczekać czytania, a później oderwać się od lektury – raz prawie płakała, gdy był „koniec na dziś”. A skoro publikacja jest w stanie wywołać tak duże emocje związane z książką i samym czytaniem, według mnie jest warta wydania. Być może tym razem proponowana kolejność wywoła niebywały sprzeciw, ja jednak proponuję – niewątpliwie najpierw książka, potem film, a na koniec sięgnijmy po klasyczny pierwowzór. Myślę, że ten porządek dostarczy wiele czytelniczych i mikołajkowych atrakcji i oczywiście świetnej zabawy. Świetna na wakacje (dla tych, którzy jeszcze mogą…), a także jako odskocznia od szkolnych murów.

Monika Samitowska-Adamczyk