Dzika, bo tak na nią mówili "życzliwi" to Alicja, dziewczyna, która przeprowadziła się do Warszawy z Radomia, gdzie jej dokuczano ze względu na kolor skóry. W stolicy miało być inaczej, ale od początku się na to nie zapowiadało... Dziewczyna była nieufna nawet wobec Rafała, który starał się z nią nawiązać kontakt spokojną rozmową, a nie przez rzucanie wyzwiskami w jej kierunku. Rafał, mieszkał w sąsiedztwie, a później okazał się być jej kolegą ze szkolnej ławki. Szybko okazało się, że nastolatkom zależy na sobie, jednak na ich drodze stał ojciec chłopaka, który stale obrażał Alicję i zabraniał synowi przyjaźnić się z dziewczyną, a nawet siedzieć z nią w ławce. Jednak, kiedy w grę wchodzą uczucia zwykle na nic zdają się zakazy rodziców.

Ze stale przewijającym się motywem rasizmu i braku tolerancji, przeplata się wątek detektywistyczny, kryminalny i ekologiczny. Dzieje się tak za sprawą żółwia stepowego, na którego Alicja natrafia przechodząc przez ogrody działkowe. Nie byłoby w tym nic wielce nieprawdopodobnego gdyby nie okazało się, że żółwie stepowe są praktycznie nie do zdobycia w Polsce, mało tego gdyby innego dnia dziewczyna nie znalazła na tym samym terenie zwłok legwana. Młodzi zaczynają interesować się sprawą, robi się coraz ciekawiej i w konsekwencji coraz bardziej niebezpiecznie. Ale czy relacja Alicji i Rafała przetrwa i czy Warszawa będzie dla dziewczyny miejscem, w którym będzie wolna od ataków na tle rasistowskim?

Książka ma nieco ponad 280 stron, ale czyta się ją bardzo dobrze i szybko, a to właśnie dzięki ciekawej historii i wartkiej akcji, za którą podąża czytelnik. Właśnie tego oczekuję od książek detektywistycznych. To lektura dla dzieci i młodzieży, która w ciekawej dla czytelnika formie traktuje o problemie nietolerancji, z którym nadal mamy do czynienia, pokazuje jak działa ten mechanizm i jak to wygląda od strony osoby pokrzywdzonej.

Recenzja na instagramowym profilu KSIĄŻKOWANIE

Dzika, bo tak na nią mówili "życzliwi" to Alicja, dziewczyna, która przeprowadziła się do Warszawy z Radomia, gdzie jej dokuczano ze względu na kolor skóry. W stolicy miało być inaczej, ale od początku się na to nie zapowiadało... Dziewczyna była nieufna nawet wobec Rafała, który starał się z nią nawiązać kontakt spokojną rozmową, a nie przez rzucanie wyzwiskami w jej...

Znowu dziesiątka, za tematykę i podejście do tematu. To książka o uprzedzeniach oraz o różnicy między tolerancja a akceptacją. Autorka nie owija w bawełnę, miejscami jest dosadna. Ale rzadko można znaleźć tak książkę do 9 -10 latków, która tak wielowarstwowo pokazuje kwestię inności i jak się zaczyna mechanizm dokuczania z tego powodu. Moim zdaniem lektura obowiązkowa dla dzieci, a powinni ją też przeczytać rodzice.

Znowu dziesiątka, za tematykę i podejście do tematu. To książka o uprzedzeniach oraz o różnicy między tolerancja a akceptacją. Autorka nie owija w bawełnę, miejscami jest dosadna. Ale rzadko można znaleźć tak książkę do 9 -10 latków, która tak wielowarstwowo pokazuje kwestię inności i jak się zaczyna mechanizm dokuczania z tego powodu. Moim zdaniem lektura obowiązkowa dla...

Kuba, Rafał i inni harcerze z Saskiej Kępy
to bohaterowie dwóch książek Małgorzaty Karoliny Piekarskiej,
które właśnie przeczytałam.
Do sięgnięcia po tom "Dzika" zachęciła mnie recenzja na blogu Cuda na kiju,
skąd dowiedziałam się też, że to kontynuacja tomu "Tropiciele".

Ponieważ lubię mieć ogląd całości, więc wypożyczyłam z biblioteki obie książki.
Nie zwróciłam uwagi, że każdy tom jest od innego wydawcy.
"Tropicieli" wydał Nowy Świat, a "Dziką" - Nasza Księgarnia.

Gdybym wtedy wiedziała, że Nasza Księgarnia wydała też pierwszy tom,
to szukałabym w bibliotece innego egzemplarza, niż ten który wpadł mi w ręce.
Bo ten, na którym jest logo Nowego Światu (Świata?) woła o pomstę do nieba.
Roi się w nim od literówek i błędów. A ilustracje odstraszają :-(



Obie książki to powieści detektywistyczne dla młodzieży gimnazjalnej.
Pierwsza dotyczy kradzieży pocztówek autorstwa malarza, który był krewnym Kuby.
Druga najpierw koncentruje się na temacie rasizmu, potem nieoczekiwanie przeradza się
w próby rozwikłania zagadki żółwia znalezionego na chodniku przy ogródkach działkowych.

W obydwu książkach są harcerze, zbiórki, zadania do wykonania, obozy.
Ale też zwyczajne życie: lekcje w szkole, konflikty w rodzinie, pierwsze miłości.


"Dziką" czytało mi się przyjemniej niż "Tropicieli"
i to nie tylko ze względu na staranniejsze wydanie.
W pierwszym tomie prawie od razu wiemy, o co chodzi,
a główny bohater Kuba nie budzi szczególnej sympatii.
W drugim tomie bohaterowie są wyrazistsi i od razu budzą sympatię,
akcja rozwija się powoli, wątek detektywistyczny pojawia się dość późno


Autorka jest bezpośrednia, pisze tak, by trafić do gimbazy.
I chyba jej się to udaje, bo jej książki mają bardzo pozytywne recenzje w sieci ;-)

Czy ja polecam?
Owszem, ale koniecznie tylko wydania Naszej Księgarni :-)



https://bajdocja.blogspot.com/2019/06/kuba-rafa-i-inni-harcerze-z-saskiej-kepy.html

Kuba, Rafał i inni harcerze z Saskiej Kępy
to bohaterowie dwóch książek Małgorzaty Karoliny Piekarskiej,
które właśnie przeczytałam.
Do sięgnięcia po tom "Dzika" zachęciła mnie recenzja na blogu Cuda na kiju,
skąd dowiedziałam się też, że to kontynuacja tomu "Tropiciele".

Ponieważ lubię mieć ogląd całości, więc wypożyczyłam z biblioteki obie książki.
Nie zwróciłam uwagi,...

Książka ta opowiada o inności o tym czego się wstydzimy bądz co ukrywamy bardzo ciekawa opowieść o dziewczyce która mimo wielu przeciwności losu poznaje wspaniałych równieśników itd zapraszam do przeczytania.

Książka ta opowiada o inności o tym czego się wstydzimy bądz co ukrywamy bardzo ciekawa opowieść o dziewczyce która mimo wielu przeciwności losu poznaje wspaniałych równieśników itd zapraszam do przeczytania.

Książki Małgorzaty Karoliny Piekarskiej znane są z poruszania bliskich dzieciom i młodzieży problemów. Pisarka z wielką wrażliwością pokazuje bohaterów, którzy muszą zmagać się chorobą, śmiercią, rasizmem. Do tego są to postaci, które mimo wielu wiekowych ograniczeń potrafią dokonać wielkich rzeczy. Tak jest i w przypadku Rafała Subocza z „Dzikiej” będącej kontynuacją „Tropicieli”. Jakub Stec z poprzedniej książki schodzi na dalszy plan, a na pierwszy wysuwa się jego kolega. Taki chwyt zastosowano również w „Klasie pani Czajki” i „LO-teri”: poruszanie kolejnych ważnych problemów i połączone z pokazaniem dalszych losów bohaterów.
Mieszkający na warszawskiej Saskiej Kępie bohaterzy pozwalają poznać nam wycinek stolicy, zabierają w świat swoich dylematów, odkryć i bohaterskich czynów. Opowieść zaczyna się od zakupów Rafała w osiedlowym sklepie. Wybierający się na obóz harcerski bohater zauważa tam czarnoskórą dziewczynkę (Alicję) nękaną przez jego rówieśników wołających za nią „dzika” i wyśmiewający się z koloru skóry. Młodemu harcerzowi jest głupio i przykro z powodu zachowania jego kolegów. Niezwykle ładna dziewczyna sprawia, że chłopak myśli o niej i próbuje dowiedzieć się czegoś więcej. Okazuje się, że Alicja jest wnuczką jego sąsiadki i bardzo dobrze mówi po polsku, przez co pierwsze wrażenie obcości mija. Mimo tego dziewczyna nigdy nie potrafi przeciwstawić się swoim prześladowcom. Jest delikatna i nieśmiała, a przez to nie zdolna nie tylko do skrzywdzenia kogokolwiek, ale też do obrony samej siebie. Jej „dzikość” to nieumiejętność postawienia się bandzie łobuzów.
Próby dowiedzenia się czegokolwiek i zbliżenia do dziewczyny są bardzo trudne. Jej dotychczasowe złe doświadczenia sprawiają, że unika ludzi, a od bliskich nie może dowiedzieć się niczego konkretnego o niej. Po powrocie do domu z obozu harcerskiego ponownie spotyka Alicję na basenie i pomaga uniknąć prześladowania ze strony Adasia (kolegi),a kiedy zaczyna się rok szkolny okazuje się, że nie tylko będzie chodziła do jego szkoły, ale jeszcze będzie siedziała z nim w jednej ławce, co nie napawała radością jego ojca, ale samego Rafała bardzo cieszy. W końcu będzie mógł zyskać jej zaufanie, pomóc jej, dowiedzieć się czegoś więcej o niej, zaprzyjaźnić. I tak się też dzieje. Ławkowa znajomość przeradza się w przyjaźń. Chłopak zaraża ją swoją pasją, zachęca do uczestnictwa w zbiórkach harcerskich, uczy śmiałości, pokonywania trudności, zaufania, budowania relacji z innymi ludźmi. Alicja stopniowo staje się coraz odważniejsza, a los poddaje ją wielkiej próbie: trafia na ulicy na żółwia, który okazuje się kluczem do trafienia na międzynarodową szajkę i wplątania w bardzo niebezpieczną aferę. Bohaterka zostaje porwana, a bliscy Rafała zostają poddani próbie pomagającej im pozbyć się uprzedzeń.
W powieści Małgorzaty Karoliny Piekarskiej nie zabraknie pościgów, porwań, rozwiązywania zagadek. „Dzika” to interesujący kryminał poruszający aktualne problemy wrogości, obcości, wykluczenia. Mimo upływu dziesięciu lat od pierwszego wydania książka okazuje się coraz ważniejsza i pomaga pokazać młodzieży ważne problemy. Delikatne dotknięcie tematu przez pokazanie, że inny kolor skóry może być podstawą do prześladowania, uświadomienie czytelnikom, że dyskryminowanie jakiejkolwiek odmienności jest złe pomaga otworzyć młodzież na ważne problemy etyczne. Dzięki książce Małgorzaty Karoliny Piekarskiej młodzi ludzie mogą sobie wyrobić zdanie na wiele problemów. Pisarka z wielką wprawą i wrażliwością pokazuje spustoszenie, jakie wywołuje rasizm i inne formy nietolerancji.
„Dzika” poza detektywistyczną powieścią poruszającą problem rasizmu, handlu zwierzętami, przedmiotowego traktowania istot żywych jest też historią o przyjaźni i miłości oraz odpowiedzialności. Pisarka w umiejętny sposób buduje świat problemów młodych ludzi, pokazuje międzypokoleniowe i międzykulturowe konflikty, codzienne wyzwania, naszego świata, dzięki czemu proponuje młodemu czytelnikowi dobrą zabawę oraz mądre treści zmuszające do innego spojrzenia na świat.
Całość wzbogacono interesującymi, prostymi ilustracjami autorstwa Agnieszki Świętek, dzięki czemu książka zyskała na lekkości. Proste i jednocześnie estetyczne rysunki pozwalają na lepsze przyciągnięcie uwagi młodych czytelników. Odpowiednie rozmieszczenie tekstu oraz niedługie rozdziały i zdania w stronie czynnej sprawiają, że lekturę czyta się bardzo szybko i przyjemnie.

Książki Małgorzaty Karoliny Piekarskiej znane są z poruszania bliskich dzieciom i młodzieży problemów. Pisarka z wielką wrażliwością pokazuje bohaterów, którzy muszą zmagać się chorobą, śmiercią, rasizmem. Do tego są to postaci, które mimo wielu wiekowych ograniczeń potrafią dokonać wielkich rzeczy. Tak jest i w przypadku Rafała Subocza z „Dzikiej” będącej kontynuacją...

DZIKUSY

„Na obozie każdy chce być Murzynem. (…) A w życiu?”. „Dzika” Małgorzaty Karoliny Piekarskiej, autorki znakomicie przyjętej „Klasy Pani Czajki” stawia to ważne pytanie, ubierając je w płaszcz przygodowo-sensacyjnej opowieści dla młodzieży. Jak to jest być obcym w obcym kraju? Spotykać się z dyskryminacją tylko dlatego, że ma się inny kolor skóry, chociaż niczym innym się nie wyróżnia? I skąd się bierze taka wrogość?

„Dzika!” – od takiego okrzyku wszystko się zaczyna. Nastoletni Rafał podczas zakupów w sklepie zauważa czarnoskórą dziewczynę, którą nękają jego rówieśnicy, wyzywając ją i naśmiewając się z jej pochodzenia. Chłopakowi jest głupio ze względu na ich zachowanie, dziewczyna jest w końcu bardzo ładna, a jak przy okazji się okazuje, po polsku nie mówi wcale gorzej od nich, ale nie potrafi się im przeciwstawić. Jednakże „Dzika” zaczyna go intrygować, tym bardziej, gdy odkrywa, że w rzeczywistości nazywa się Alicja i jest wnuczką jego sąsiadki, starej Rudnickiej, a w jego głowie kiełkują pytania o wrogość wobec innych. Kiedy okazuje się, że dziewczyna zaczęła naukę w jego szkole, Rafał stara się do niej zbliżyć, jednak Alicja, nauczona złym doświadczeniem, mimo pomocy, jaką otrzymała z jego strony, pozostaje nieufna. Co więcej ich znajomości nie toleruje także ojciec chłopaka, który okazuje nastolatce otwartą wrogość. Czy sytuacja w końcu się odmieni? Jeśli tak, to chyba tylko na gorsze, bo już wkrótce nastolatkowie wchodzą w drogę międzynarodowej szajce. Ale przecież po burzy zawsze wychodzi słońce, prawda? Tylko czy na pewno zawsze…

„Dzika” po raz pierwszy ukazała się dokładnie dziesięć lat temu. Patrząc jednak na nią przez pryzmat aktualnych wydarzeń, kryzysu imigranckiego i wrogości (także dla naszych rodaków za granicą) nie straciła nic na swej aktualności. Oczywiście nie dotyka bezpośredni tych właśnie kwestii, ale pozwala młodym czytelnikom wyrobić sobie zdanie na wiele kwestii. Pokazuje ile zła powoduje rasizm, ile bólu i krzywdy, nawet jeśli z czyjejś perspektywy jest to właściwa postawa. Nie liczy się bowiem kolor skóry, a to, co człowiek ma w sercu, natomiast często największym dzikusem okazuje się ten, kto ma się za jedynego słusznego.

Jednakże „Dzika” to nie tylko historia o rasizmie i tolerancji, ale także sympatyczna młodzieżowa historia o miłości i przyjaźni. Przygodowo-sensacyjna książka pełnymi garściami czerpiąca z klasyki gatunku (Makuszyński, Niziursuki, Nienacki),ale przenosząca jej elementy na współczesny grunt. Oferuje więc dobra zabawę połączoną z mądrymi treściami. Coś w sam raz na wakacje, czy na weekendy w roku szkolnym. Co więcej, to nie infantylna lektura dla młodych, a konkretna, nieco niegrzeczna powieść w sam raz dla nastolatków. Warto ją poznać, dlatego polecam gorąco Waszej uwadze.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/07/24/dzika-malgorzata-karolina-piekarska/

DZIKUSY

„Na obozie każdy chce być Murzynem. (…) A w życiu?”. „Dzika” Małgorzaty Karoliny Piekarskiej, autorki znakomicie przyjętej „Klasy Pani Czajki” stawia to ważne pytanie, ubierając je w płaszcz przygodowo-sensacyjnej opowieści dla młodzieży. Jak to jest być obcym w obcym kraju? Spotykać się z dyskryminacją tylko dlatego, że ma się inny kolor skóry, chociaż niczym...

„Dzika” Małgorzaty Karoliny Piekarskiej to kontynuacja jej poprzedniej powieści – „Tropiciele”. Jej fragmenty można było przeczytać w czasopiśmie dla młodzieży „Victorze Gimnazjaliście” w sezonie 2005/2006. Jednak, podobnie jak to było w przypadku poprzednich powieści, w czasopiśmie pojawiła się tylko okrojona jej część. Aby poznać pełną wersję opowieści ponownie musiałam sięgnąć po wersję książkową, wydaną nakładem wydawnictwa „Nowy świat”.
W „Dzikiej” zmienia się główny bohater powieści – zostaje nim najlepszy przyjaciel Jakuba Steca, Rafał Subocz. Kuba schodzi do kategorii bohatera drugoplanowego.
Akcja książki zaczyna się w wakacje, dzień przed wyjazdem Rafała na obóz harcerski. W czasie robienia zakupów w osiedlowym supermarkecie spotyka dziewczynę o ciemnej barwie skóry oraz kolegę, Adasia, który przedstawia ją chłopcu jako… „dziką”. Będący na wyjeździe chłopiec myśli o tajemniczej dziewczynie, nawet próbuje o nią podpytać rodziców, którzy przyjechali do niego w odwiedziny. Jednak ojciec nic konkretnego mu nie powiedział. Po powrocie do domu Rafał idzie na basen, gdzie spotyka nie tylko Alicję(bo tak miała na imię dziewczyna),ale i Adasia. Przeczuwając kłopoty pomaga dziewczynie uniknąć spotkania z jej prześladowcą. Kilka tygodni później chłopiec odkrywa, że Ala nie tylko chodzi do jego szkoły i klasy, ale i będzie siedział z nią w jednej ławce(co nie do końca podobało się jego ojcu, kiedy podczas wywiadówki dowiedział się z kim siedzi Rafał). Widząc nieśmiałość dziewczyny proponuje jej, aby przychodziła na zbiórki harcerskie. Początkowo niezdecydowana Alicja z czasem zasila poczet zastępu dziewczęcego o nazwie „Fotografki”. Po raz kolejny drużyny harcerskie mają sobie wymyślić zadanie roczne, tym razem związane z przyrodą. Pewnego dnia wracająca z lekcji języka angielskiego Alicja znajduje na chodniku żółwia, którego postanawia zatrzymać w domu. Po pewnym czasie zwierzęciem zaczyna interesować się podejrzany mężczyzna, którego gimnazjaliści nazywają Futrzakiem. Po pewnym czasie Rafał z Alicją znajdują na chodniku martwą jaszczurkę. Już wiedzą, że coś jest nie tak. Tym bardziej, że podejrzany mężczyzna zaczyna coraz bardziej interesować się czarnoskórą dziewczyną. Nachodzi ją w szkole, przychodzi do domu. W końcu z Rafałem decydują, że skorupiak powinien zostać przeniesiony do domu chłopaka, a następnie do jego babci. To ona odkrywa tajemnicze cyfry na skorupie zwierzęcia. Tymczasem kolega Rafała z zastępu, Młody, próbuje zdobyć jakieś informacje od pracownika sklepu zoologicznego, który okazał się wspólnikiem mężczyzny prześladującego Alicję. Podstępem zdobywa karteczki z zaszyfrowanymi wiadomościami. Kubie udaje się ustalić, że oznaczają one trasę do ogródków działkowych, gdzie przetrzymywany był towar w postaci egzotycznych zwierząt. W tym samym czasie znika Ala. Na ratunek spieszy jej największy dręczyciel – Adaś. Za pomocą szyfru przekazuje Rafałowi wiadomość od dziewczyny. Wkrótce i on sam zostaje uprowadzony i ku uciesze… zamknięty do tej samej komórki jak Alicja. Z pomocą więźniom ponownie przychodzi Adaś, który informuje o wszystkim ojca Rafała. Po kilku godzinach zakładnicy zostali uwolnieni przez policjantów.
Akcja rozgrywa się na Saskiej Kępie. Jej mieszkańcy bez problemu odnajdą na kartkach książki obiekty charakterystyczne dla tej dzielnicy Warszawy. Powieść uczy tolerancji, poszanowania drugiego człowieka, pokazuje, że nikt nie musi być gorszy tylko dlatego, że ma inny kolor skóry, czy też gorszą sytuację materialną w domu. Pokazuje też trudną miłość ojca do syna – Stefan Subocz rzadko interesuje się Rafałem, nie można jednak powiedzieć, że go nie kocha(idzie do szkoły na wywiadówkę, towarzyszy chłopcu, kiedy na pogotowiu szyją mu ramię, przybiega na komisariat, gdy uprowadzono mu dziecko).
Z żalem czytałam ostatnie kartki powieści. Zaskoczyło mnie jej zakończenie. Niby powinnam się go spodziewać, a jednak…

„Dzika” Małgorzaty Karoliny Piekarskiej to kontynuacja jej poprzedniej powieści – „Tropiciele”. Jej fragmenty można było przeczytać w czasopiśmie dla młodzieży „Victorze Gimnazjaliście” w sezonie 2005/2006. Jednak, podobnie jak to było w przypadku poprzednich powieści, w czasopiśmie pojawiła się tylko okrojona jej część. Aby poznać pełną wersję opowieści ponownie musiałam...

Ciekawa książka młodzieżowa i dla młodzieży, opowiada o przyjaźni, tolerancji, miłości. Dzika to czarnoskóra piętnastolatka o imieniu Alicja. Jest obiektem śmiechu rówieśników z podwórka. W jej obronie staje Rafał Subocz. Od tej pory rodzi się między nimi przyjaźń, a z czasem coś więcej... Przypadkowo razem z przyjaciółmi odkrywają gang przemytników gadów! Dziewczyna znajduje na działkach żółwia stepowego, którego przygarnia do siebie. Przemytnicy próbują jej go odebrać. Zaczyna się zakręcona przygoda, której Rafał i Ala o mało nie przypłacili życiem...

Ciekawa książka młodzieżowa i dla młodzieży, opowiada o przyjaźni, tolerancji, miłości. Dzika to czarnoskóra piętnastolatka o imieniu Alicja. Jest obiektem śmiechu rówieśników z podwórka. W jej obronie staje Rafał Subocz. Od tej pory rodzi się między nimi przyjaźń, a z czasem coś więcej... Przypadkowo razem z przyjaciółmi odkrywają gang przemytników gadów! Dziewczyna...

"Dzika" jest powieścią kryminalną dla nastolatków. Alicja (czarnoskóra dziewczyna- nazywana Dziką) przeprowadza się do innego miasta, zmienia szkołę. Tam poznaje Rafała i jego paczkę. To oni znajdują tajemnicze zwierzęta i odgadują kody. Książka, tak właściwie rozrywkowa na każdą porę dnia i nocy, uczy tolerancji. Polecam wszystkim, którzy lubią czytanie do północy, bo "jeszcze tylko rozdział i kończę" nigdy nie stanie na rozdziale :).

"Dzika" jest powieścią kryminalną dla nastolatków. Alicja (czarnoskóra dziewczyna- nazywana Dziką) przeprowadza się do innego miasta, zmienia szkołę. Tam poznaje Rafała i jego paczkę. To oni znajdują tajemnicze zwierzęta i odgadują kody. Książka, tak właściwie rozrywkowa na każdą porę dnia i nocy, uczy tolerancji. Polecam wszystkim, którzy lubią czytanie do północy, bo...

Fajna, trzymająca w napięciu książka ,która bardzo wciąga. Serdecznie ją polecam.

Fajna, trzymająca w napięciu książka ,która bardzo wciąga. Serdecznie ją polecam.