Zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce. Jedyne to co wiedziałam, że jest to opowieść o Szymonie Pietruszce, chłopie z ładnej wsi. Od pierwszej strony wiedziałam, że będzie to kolejna wyjątkowa pozycja Myśliwskiego w mojej biblioteczce. I choć szczerze mówiąc, ta książka nie zrobiła na mnie tak piorunującego wrażenia jak "Ostatnie Rozdanie" to i tak dla miłośników pana Wiesława jest to pozycja obowiązkowa.

Historia Szymona Pietruszki jest napisana bardzo miłym dla uszu i wzroku językiem. Ciekawie napisana, dobrze się czyta. Wszystkie historie zawarte w książce poznajemy poprzez jedną główną - a mianowicie Szymon ma zamiar wybydować grób. Dla siebie, dla swoich trzech braci. I całe rozważania o tym grobie jak i też historie z jego życia właśnie krążą wokół tego jednego wątku.
Myśliwski to mistrz słowa, zawsze będę o tym mówić.


"Choć i płakać się nie da. Gdyby się nawet płakało i płakało. Bo to ani na rozum, ani na płacz. Choć płaczem nieraz więcej się zrozumie niż rozumem. A w każdym razie dużo lżej, kiedy się zapłacze, niż kiedy zrozumie. Bo tylko przez płacz można być z kimś razem, gdy się jest na wieki osobno."

Zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce. Jedyne to co wiedziałam, że jest to opowieść o Szymonie Pietruszce, chłopie z ładnej wsi. Od pierwszej strony wiedziałam, że będzie to kolejna wyjątkowa pozycja Myśliwskiego w mojej biblioteczce. I choć szczerze mówiąc, ta książka nie zrobiła na mnie tak piorunującego wrażenia jak "Ostatnie Rozdanie" to i tak...