Lekko i sprawnie napisany zbiór biografii czołowych artystów PRLu, którzy przedwcześnie zakończyli karierę i nigdy nie pokazali pełni swego talentu. Dobór osób do książki wygląda dosyć przypadkowo, szkice biograficzne są raczej powierzchowne, niemniej lekki i barwny styl autora sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Niezła popularna literatura biograficzna.

W tej książce, jednej z wielu o PRLu, Sławomir Koper przedstawia życiorysy kilku artystów, których szczyt kariery przypadł na czasy gomułkowskie, i którzy przedwcześnie zakończyli karierę. Mamy tu sylwetki twórców w swoim czasie niezmiernie popularnych, a obecnie w większości doszczętnie zapomnianych: Zbigniewa Cybulskiego, Andrzeja Brychta, Edwarda Stachury, Teresy Tuszyńskiej, Ryszarda Milczewskiego-Bruno, Stanisława Grochowiaka, Wiesława Dymnego. Większości im życie skrócił i zniszczył alkohol lub problemy osobiste. No, ale w PRLu wódka to był sposób na życie. Pili wszyscy i pili dużo. Tak jak Milczewski-Bruno który: „Tak jak Stanisław Przybyszewski uważał, że każdy nieprzepity pieniądz jest zmarnowany, i zgodnie z tą zasadą topił w alkoholu większość swoich niewielkich dochodów.” Jednych uratowały geny czy silne zdrowie, inni stoczyli się w alkoholizm. Zresztą podejrzewam, że wśród artystów odsetek alkoholików był taki sam jak wśród reszty populacji.

Dobór postaci jest dosyć przypadkowy, mamy np. Andrzeja Brychta a nie mamy Marka Hłaski czy Ireneusza Iredyńskiego. Jest sylwetka Teresy Tuszyńskiej a nie ma Elżbiety Czyżewskiej itd. Trzeba powiedzieć, że sylwetki biograficzne napisane są powierzchownie, ale rzetelnie, Koper nie konfabuluje, nie zniekształca faktów historycznych, dostaliśmy sprawnie ułożone kompilacje. Oczywiście chciałoby się biografii w stylu Mariusza Urbanka, ale to nie ta liga...

Sławomir Koper produkuje książki z wielką szybkością, co odbija się nieco na ich jakości. Niemniej lekkie pióro autora, wierność faktom historycznym sprawiają, że czyta się je lekko, szybko i przyjemnie. Książka nie niesie żadnego przesłania, jest raczej popularną lekturą biograficzną, dobrą do czytania w czasie podróży. Być może sprawi, że sięgniemy po dzieła omawianych artystów, lub zechcemy poznać ich biografie z bardziej pogłębionych dzieł. Uważam, że wtedy spełni swoje zadanie

Lekko i sprawnie napisany zbiór biografii czołowych artystów PRLu, którzy przedwcześnie zakończyli karierę i nigdy nie pokazali pełni swego talentu. Dobór osób do książki wygląda dosyć przypadkowo, szkice biograficzne są raczej powierzchowne, niemniej lekki i barwny styl autora sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Niezła popularna literatura biograficzna.

W...