Mimo wszystko ten klasyczny kryminał okazał się rozczarowujący. Początek to prywata detektywa, który po chorobie postanawia odwiedzić pastora, który chciał się go poradzić w pewnej sprawie. Jednak zmarł przed przybyciem gościa. To nawet było obiecujące, ale ciężko mi było wdrożyć się w ten kryminał. Widać, że są jakieś tajemnice, konfliktowe stosunki między pensjonariuszami, podejrzliwość i niechęć, ale… Coś zgrzyta, za dużo nieistotnych opisów, do połowy mało znaczącej akcji. Za dużo rozmyślania o śmierci złośliwego Victora- gdzie nie wiadomo czy był to wypadek, samobójstwo czy może morderstwo. Właśnie brakuje dowodów i przekonania, że działo się tam coś przestępczego- brak dowodów, ale Adam ma przeczucie. Na pierwszym wspólnym podwieczorku, czuje się nie na miejscu, gdy inni uczestniczą w tylko znanej im rozgrywce- podobnie ja, jako czytelnik nie mogłam przeniknąć zamysłu autorki. Chociaż muszę przyznać, że sylwetki bohaterów są interesujące: ich pragnienia stoją w kontraście do ich sytuacji życiowej, sprawności fizycznej. Od połowy dzieje się tu więcej: kolejne zgony, pożar, aż do zakończenia, w którym Dalgliesh rozwiązuje nagle zagadkę. Powiedziałabym, zbyt nagle, porównując do wcześniejszego tempa kryminału. Choć na plus poczytuje, że akurat takie rozwiązanie nie przyszło mi do głowy.

Nie do końca bym poleciła „Czarną wieżę”, w gruncie rzeczy na niej się zawiodłam. Jednak czytelnik ciekawy, co może się dziać w takim skupisku różnych osób i nie będzie mu przeszkadzała nierówna akcja, może spróbować lektury.

Mimo wszystko ten klasyczny kryminał okazał się rozczarowujący. Początek to prywata detektywa, który po chorobie postanawia odwiedzić pastora, który chciał się go poradzić w pewnej sprawie. Jednak zmarł przed przybyciem gościa. To nawet było obiecujące, ale ciężko mi było wdrożyć się w ten kryminał. Widać, że są jakieś tajemnice, konfliktowe stosunki między...