Narkotyczny bunt?

Zwał może nie zwalił mnie z nóg, ale na pewno zainteresował. Nie jest to łatwa powieść, którą możemy poczytać sobie dla relaksu. Sławomir Shuty porusza temat dobrze znany współcześnie. Kto z nas nie zauważa rządzących całym światem układów? Mirek jest zniesmaczony tym, jak Baśka zdobyła swoją posadę, ale czyż nie on sam w identyczny sposób stał się w posiadaniu pistoletu? Od praw rządzących światem nie da się uciec, prędzej czy później sami będziemy tymi, na których teraz patrzymy z grymasem. Kto z nas nie dostrzega ogólnodostępnej hipokryzji? Bohater najwyraźniej brzydzi się jej równocześnie posługując się nią. Odważny potrafi być tylko za plecami danej osoby lub we śnie.
A w reszcie kto z nas nie widzi wszechogarniającego konsumpcjonizmu? Narrator narzeka, jak to nie jest źle przez to, że dążymy do posiadania rzeczy, a przecież on jest jedynym
z trybików tego ogromnego mechanizmu (Oczywiście dostrzegam tutaj ironię, jaką zastosował autor, w takim a nie innym przedstawieniu bohatera). Mirek jest więc taki sam jak i reszta ludzkości.
Nie potrafi zmienić rzeczywistości, bo nie potrafi przede wszystkim zmienić samego siebie. Mieszka z rodzicami, nie ma dziewczyny, czas wolny poświęca arcyfasycynującym zajęciom (oglądanie telewizji, imprezowanie, błądzenie w Internecie). Jest mi go nawet w pewien sposób żal. Jednak przypominając sobie zakończenie, cofam wcześniejsze zdanie. Ktoś, kto popełnia samobójstwo jest tchórzem i brzydzę się takimi ludźmi. Życie nie zawsze jest usłane różami, a śmierć w imię buntu, czy też idei nie ma usprawiedliwienia.
Shuty w swoim utworze skorzystał z obecnej różnorodności języka. W Zwale mamy bowiem slang młodzieżowy, internetowy, marketingowy, reklamowe slogany, zdekonstruowane przysłowia, religijne nawiązania , czy też wulgaryzmy (o zgrozo, nazwałam je wyżej „różnorodnością”).
Fabuła Zwału została bardzo ciekawie skomponowana. Mirek prowadzi pamiętnik,
w którym relacjonuje codzienny przebieg zdarzeń, głównie w Hamburger Banku. Nie jest on pedantycznie uporządkowany, bowiem weekendy często mieszają się z pozostałymi dniami. Soboty i niedziele, a czasem i nawet piątki, w pamiętniku bohatera nie są prowadzone w taki sam sposób jak reszta tygodnia. Interpretując utwór, wydaje mi się, że zapiski z weekendów są zapisami narkotycznych wizji, przemyśleń Mirka. Niejednokrotnie są to po prostu zbitki słów zupełnie niepasujących do siebie, jednakże „mądrze” brzmiących słów. Na myśl przychodzi mi skojarzenie z nowomową, wypowiedziami (także obecnych) polityków, osób na wysokich stanowiskach, które mówią coś dla samego mówienia.

Narkotyczny bunt?

Zwał może nie zwalił mnie z nóg, ale na pewno zainteresował. Nie jest to łatwa powieść, którą możemy poczytać sobie dla relaksu. Sławomir Shuty porusza temat dobrze znany współcześnie. Kto z nas nie zauważa rządzących całym światem układów? Mirek jest zniesmaczony tym, jak Baśka zdobyła swoją posadę, ale czyż nie on sam w identyczny sposób stał się w...