Uwaga, czytelnicy jeżeli podczas lektury mieliście nadzieję na coś innego możecie dołączyć do pozwu zbiorowego...

A mógł to być przyzwoity thriller. Początek wciąga i różni się znacznie od reszty książek Chuck'a. Agresja i wściekłość jest wręcz namacalna. Napięcie wciska w fotel niczym za kółkiem Koenigseeg'a i to przy soundtracku z pierwszej płyty Rage Against The Machine.

Po kilkudziesięciu stronach „Kołysanka”, niestety przybiera postać "typowo Palahniukową". Dokładnie wszystkie emocje opadają kiedy bohaterowie wybierają się na swoją krucjatę! Koła w ruch! Para buch!? I tak zamiast ekscytującej „zabawy w boga” dostajemy jakąś walkę na czary-mary? Ogólnie mam wrażenie, że im bliżej końca tym droga bardziej na skróty (zmęczenie materiału? brak weny?).

Jak zawsze bonus w postaci garści porad i wskazówek: dla wyposzczonych koronerów/kierowców karetek, dla adwokatów bez przyszłości lub aplikacji, potencjalnych nabywców antyków czy skrócona historia rzucania uroków i zaklęć.

Cała idea kołysanki-usypianki jak najbardziej genialna - w imię zasady "...ile dobrego można uczynić za pomocą lugera". Z kołysanką było by to prostsze, niewykrywalne i bardziej satysfakcjonujące. Życie było by mniej stresujące, a świat idiotów by drastycznie zmalał. Piękna sprawa, taka "konstruktywna destrukcja"...

...Niestety pomarzyć można, a zostaje jedynie kolejny papieros i zacząć odliczanie: jeden, dwa, trzy...

Uwaga, czytelnicy jeżeli podczas lektury mieliście nadzieję na coś innego możecie dołączyć do pozwu zbiorowego...

A mógł to być przyzwoity thriller. Początek wciąga i różni się znacznie od reszty książek Chuck'a. Agresja i wściekłość jest wręcz namacalna. Napięcie wciska w fotel niczym za kółkiem Koenigseeg'a i to przy soundtracku z pierwszej płyty Rage Against The...