Nie wiem dokładnie czemu, ale miałam wobec Nocnego gościa duże oczekiwania. Złożył się na to fascynujący, budzący ciekawość opis książki, ale także pozytywne opinie z którymi wcześniej się spotkałam. Wreszcie, za sprawą szczęśliwego przypadku trafiła ona w moje ręce :)
Przeczytałam… i nie mogę powiedzieć, że książka jakoś szczególnie mi się podobała. Miałam wrażenie, że jest jakaś taka nijaka, chwilami była też po prostu zwyczajnie nudna, nie wiadomo o czym. Dialogom brakowało wyrazistości, sznytu, czegoś, co przyciągnie uwagę. Może to kwestia stylu i języka, które mnie wydawały się trochę mdłe.
Co na plus? Może to, że akcja dotyczy tak szczególnego, egzotycznego regionu jak Antypody i Oceania.
Sama postać Fridy ogromnie działała mi na nerwy, było w niej coś nieznośnie irytującego (nawet niekoniecznie to, że miała nieczyste intencje).
Po książce spodziewałam się także większego napięcia i zaskoczenia, ale myślę, że miałam wobec niej ogromne oczekiwania i stąd moje rozczarowanie.
Mimo wszystko Nocnego gościa można przeczytać, książka Fiony McFarlane porusza bowiem ważny temat starości, przemijania, poczucia samotności i alienacji.
Jednak według mnie z Nocnego gościa przebija klimat nijakości, taka aura, która mnie niekoniecznie podoba się w książkach.

Nie wiem dokładnie czemu, ale miałam wobec Nocnego gościa duże oczekiwania. Złożył się na to fascynujący, budzący ciekawość opis książki, ale także pozytywne opinie z którymi wcześniej się spotkałam. Wreszcie, za sprawą szczęśliwego przypadku trafiła ona w moje ręce :)
Przeczytałam… i nie mogę powiedzieć, że książka jakoś szczególnie mi się podobała. Miałam wrażenie, że...