W Umiłowanej śledzimy historię prawdziwej niewolnicy, tutaj Seth, która żyła mniej więcej w połowie XIX w. w Ameryce Północnej. Dokładnie, każdy etap życia, jej niektórych krewnych, znajomych i sąsiadów w związku ze zdarzeniem, które miało miejsce po jej ucieczce z niewoli na wolną północ. Jest to wymyślony przez autorkę ciąg dalszy, lub też inny, tego, co stało się naprawdę. Właściwie znając prawdziwe wydarzenia i życie Margaret Garner, która jest pierwowzorem matki w książce jeszcze trudniej jest ją czytać, bo jest to los, który mógłby stać się jej życiem ale niestety nie miała tyle szczęścia. W domu, w którym żyje ze swoją ocalałą rodziną straszy duch córki, którą zabiła w akcie obrony przed gehenną niewolnicy. Polecam zacząć lekturę od końca, czyli od posłowia tłumaczki, które nie psuję lektury ale wyjaśnia pewne kwestie, które moim zdaniem wpływają na lepsze zrozumienie pewnych faktów podczas czytania.

Toni Morrison z rozmysłem sączy i przesiewa informacje nadając opowieści miarowe tempo. Jest to wieloletnia redaktorka prestiżowego wydawnictwa, więc doskonale widać dbałość o każde słowo, idealną kompozycję każdego rozdziału i całości. Niechronologicznie poznajemy przeżycia bohaterów, jednak jest to celowy zabieg aby móc z zewnątrz odkryć kim naprawdę byli czarni niewolnicy, jakie było ich życie i motywy działania. Dla białego Europejczyka jest to zaskakujące odkrycie, wręcz wstrząsające. Dzięki temu można zbliżyć się do zrozumienia ciągle tak żywych przecież antagonizmów pomiędzy białą i czarną ludnością USA. (My jako Polacy często przecież jeszcze mamy problem z polubieniem języka niemieckiego, prawda?) Każdy z bohaterów w końcu dostaje głos w Umiłowanej i możemy poznać jego punkt widzenia. Uwielbiam ten styl, szczególnie jeśli autor potrafi zróżnicować charakterologicznie także język wypowiedzi poszczególnych postaci, Morrison wychodzi to fantastycznie. Nadaje to nie tylko ogromnej autentyczności ale i szczególnego smaczku całości. Ja nie potrafię przyczepić się do stylu tej pisarki, jestem całkowicie bezkrytyczna, chłonęłam zachłannie każde słowo, każdy akapit. Opowiedziana historia czasami jest thrillerem, głównie dramatem psychologicznym, niektórzy odnajdą w niej spore elementy realizmu magicznego lub też śladu pierwotnych afrykańskich wierzeń. O co na prawdę chodzi, jeśli sami tego nie rozwikłacie, można dowiedzieć się z posłowia tłumaczki, która wgłębiła się solidnie w tematykę powieści i przybliżyła polskiemu czytelnikowi niuanse dla nas zupełnie niezrozumiałe. Sama autorka jest wnuczką niewolnika i jak nikt inny i przedstawiła wstrząsająco wiarygodnie czarnych niewolników i ich ciężki los, nie pozostawiający nadziei na nic.

Choć jest to szokująca rzeczywistość, którą nie sposób opisać bez wpadania w zbytnią egzaltację to Morrison udało się to idealnie i na prawdę niebywale autentycznie. Czytając mamy poczucie obcowania z dziełem przemyślanym i wyszlifowanym na wysoki połysk, bo pomimo powagi tematu lektura Umiłowanej jest wciągająca i intrygująca. Z pewnością daje wiele do myślenia i budzi apetyt na kolejne jej książki, bo Toni Morrison to nie tylko niebywale utalentowana pisarka ale też mądra i inteligentna kobieta. Czytając jej inne tytuły i zafascynowana nimi nie wierzyłam, że coś może być lepsze od tego co już przeczytałam jej autorstwa, a były fenomenalne i zapierające dech. Może, i Umiłowana z pewnością jest.

W Umiłowanej śledzimy historię prawdziwej niewolnicy, tutaj Seth, która żyła mniej więcej w połowie XIX w. w Ameryce Północnej. Dokładnie, każdy etap życia, jej niektórych krewnych, znajomych i sąsiadów w związku ze zdarzeniem, które miało miejsce po jej ucieczce z niewoli na wolną północ. Jest to wymyślony przez autorkę ciąg dalszy, lub też inny, tego, co stało się...