To pierwsze moje spotkanie z tą autorką i po lekturze Mapucze z pewnością nie ostatnie. Dawno nie czytałam tak dobrej książki , która jednocześnie jest historią kryminalną, ale i historią ostatnich 30 lat rządów władzy Argentyny. Do tej pory to państwo kojarzyło mi się z Maradonną, Messim, karnawałem i pampą. Gdzieś "migało" mi w głowie ,że rządziła tam junta,że porywano dzieci opozycjonistów i działały szwadrony śmierci.Natomiast takiego obrazu okrucieństwa, terroru obywateli Argentyny, wszechwładzy wojskowych nie znałam. Caryl Ferey maluje nam w niezwykle plastyczny sposób biedę, przyrodę , która w jakiś sposób jest odrażająca, ukazuje nierówności społeczne. I to nie jest wcale kraj , który większość z nas kojarzy ze znakomitą piłką nożną i papieżem Franciszkiem...Choć kryminały czytam od wielu lat, to tortury stosowane w tajnych kazamatach ESMA, Szkoły Mechanicznej Marynarki Wojennej, budzą jednak swoim okrucieństwem szok i obrzydzenie.Główni bohaterowie :Ruben-detektyw , który sam był porwany i torturowany i Jana-Indianka Mapucze, która jest artystką ,rzeźbiarką zaczynają śledztwo , by wyjaśnić zamordowanie w dokach portowych transwestyty Luz i zaginionej fotograficzki. Tak się zaczyna wędrówka w mroczną przeszłość Argentyny. Język powieści jest bardzo dosadny , wśród bohaterów niewielu jest tych pozytywnych.

To pierwsze moje spotkanie z tą autorką i po lekturze Mapucze z pewnością nie ostatnie. Dawno nie czytałam tak dobrej książki , która jednocześnie jest historią kryminalną, ale i historią ostatnich 30 lat rządów władzy Argentyny. Do tej pory to państwo kojarzyło mi się z Maradonną, Messim, karnawałem i pampą. Gdzieś "migało" mi w głowie ,że rządziła tam junta,że porywano...