Sięgając po książkę o zawodniku NBA mam pewne oczekiwania, przede wszystkim chciałbym zajrzeć za kulisy, poza to co widoczne na parkiecie i w hali. Chciałbym wejść w świat drużyny, kolegów, trenerów, poznać ich opinie, konflikty, przyjaźnie, wszystko to, co ostatecznie doprowadza do zwycięstw lub porażek. Chciałbym go poznać jako człowieka, bo jako sportowca znam z parkietu. Czytając tę książkę tego nie dostaniecie. Dostaniecie, jakiś zlepek statystyk, chaos, masę frazesów. Nie dowiecie się niczego więcej, poza tym czego możecie się dowiedzieć z analizy statystyk czy udzielonych już wywiadów. Pomijam fakt, że wydawanie biografii (?) wciąż aktywnego sportowca, który nawet jeszcze nawet nie przebąkuje o zakończeniu kariery, wydaje się bezcelowe. A więc szybki quiz: co w takim razie może być celem takiej publikacji? A: Opis drogi do mistrzostwa B: Analiza tego co ukształtowało późniejszego mistrza C: wyciągnięcie kasy od naiwniaków. Po lekturze skłaniam się do odpowiedzi C. LeBrona Jamesa można lubić jako koszykarza albo nie. Można podziwiać jego styl albo nie. Sam nie byłem nigdy fanem takiej koszykówki, jaką często prezentował zwłaszcza w jego początkach w Cleveland: wszyscy rozbiegali się po rogach, a James grał tzw. izolację: zasłona, wjazd pod kosz, punkty lub faul i tak w kółko. Nie podobała mi się ta początkowa kreacja (głównie przez coraz bardziej ogłupiające media) na superlidera i koszykarskiego półboga (i ten przydomek King, gdy niczego przecież wtedy nie dokonał). Zauważalny był brak tego czegoś, tej determinacji i instynktu, który miał MJ, oraz Kobe i wielu innych, obok których musimy przecież Jamesa stawiać. Ale to czego wciąż dokonuje w lidze jest jednak bardziej niż niezwykłe, on, jako koszykarz, jest również niezwykły. Ta dojrzałość lidera przyszła dopiero później, w Miami, ale to też pokazuje, że trzeba mieć komu liderować. Koszykówka to ostatecznie gra zespołowa. Mistrzostwo LeBron wygrywał dopiero gdy miał porządne wsparcie, i to nie od byle kogo: Wade, Bosh, a potem Irwing w Cleveland, nie umniejszając roli reszty składu zwycięskich drużyn. Dlatego trzeba na niego spojrzeć również przez pryzmat frustracji jakie musiał przechodzić, gdy management organizacji nie potrafił do jego postaci dopasować i zorganizować odpowiedniej drużyny, a także przez pryzmat porażek jakich doznawał gdy wnosił niemalże na własnych plecach drużynę, po wyczerpującym sezonie, do rozgrywek playoff i finałów by tam dostawać często lanie (8 finałów, 3 razy zwycięstwo - dla porównania, którego nie unikniemy: MJ 6 razy meldował się w finałach – 6 razy zwyciężał).
Z tej książki nie wyniesiemy nic. Tym bardziej rozczarowujące, że autor na okładce wychwalany jest jako jedyny polski dziennikarz akredytowany przez NBA, a ma się wrażenie że opisuje rzeczywistość NBA w najlepszym wypadku z dalekich rzędów na hali, albo sprzed telewizora i ekranu komputera skąd przepisuje statystyki.
Lepiej nie czytajcie tej książki. Zamiast tego obejrzyjcie następny mecz Cavs w NBA. I patrząc jak wciąż gra i porusza się LeBron, jaki prezentuje przegląd pola gry, jakie wciąż ma statystyki, pomyślcie, że to jego 15 (2018 r.) sezon w najbardziej wymagającej lidze koszykówki na świecie, a on dalej dominuje i fruwa nad obręczami. Doprowadzał swoje drużyny do finałów NBA w 2007, potem w kolejnych latach od 2011 do 2017, czasami mając za partnerów w drużynie dosłownie jakąś zbieraninę z przystanku (z całym szacunkiem i do tych drużyn, i ludzi z przystanku). To pokazuje jakim jest fenomenem. Ta książka natomiast nie pokazuje nic. Żądać za nią pieniędzy to wstyd. Troszkę się rozpisałem, ale to dlatego że NBA to fantastyczna liga, niesamowite historie, emocje, zwycięstwa, porażki, życie. A tu dostajemy coś takiego jak ta „książka”, uczciwie przestrzegam przed zakupem i czytaniem – szkoda czasu.

Sięgając po książkę o zawodniku NBA mam pewne oczekiwania, przede wszystkim chciałbym zajrzeć za kulisy, poza to co widoczne na parkiecie i w hali. Chciałbym wejść w świat drużyny, kolegów, trenerów, poznać ich opinie, konflikty, przyjaźnie, wszystko to, co ostatecznie doprowadza do zwycięstw lub porażek. Chciałbym go poznać jako człowieka, bo jako sportowca znam z...