Pięknie napisana przez Marię Kann trylogia góralska: tom I „Wantule”, tom II „Dujawica”, tom III „Owcze ścieżki”. Autorka w sposób interesujący opisała zwyczaje góralskie, legendy, folklor i tą niezwykłą atmosferę Zakopanego na przełomie lat 30. - 40. XX wieku.
To przede wszystkim opowieść o rodzie Gąsieniców, pięknie przedstawiona historia codziennego życia górali, ich uczucia, zainteresowania artystyczne, miłości, przyjaźni, więzy rodzinne, silne przywiązanie do regionu.
Całą trylogię przeczytałam z dużym zainteresowaniem.
Polecam dla miłośników Tatr i okolic Zakopanego.

Cyt. „ Legenda mówi, iż przed laty w dolinie leżącej u stóp Giewontu zjawił się człowiek w pasiastym ubraniu, przez ludzi z okolicznych wsi nazwany „Gąsienica”. Przybysz zamieszkał najpierw na Zakopisku, czyli na polanie leżącej na stoku Gubałówki, nad Gładkiem, a potem zszedł niżej i wykarczował las, tam gdzie zbiegają się potoki: Biały i Cicha Woda. Założoną przez niego osadę nazwano oficjalnie „Nową Osadą”, ludność okoliczna mówiła jednak, że Gąsienicowie mieszkają na polanie za k o p a n e m, czyli za wykarczowanym kawałkiem lasu, a później już po prostu: w Zakopanem. I tak zostało*. Str,15/16

Pięknie napisana przez Marię Kann trylogia góralska: tom I „Wantule”, tom II „Dujawica”, tom III „Owcze ścieżki”. Autorka w sposób interesujący opisała zwyczaje góralskie, legendy, folklor i tą niezwykłą atmosferę Zakopanego na przełomie lat 30. - 40. XX wieku.
To przede wszystkim opowieść o rodzie Gąsieniców, pięknie przedstawiona historia codziennego życia...

Owcze ścieżki - Maria Kann

Lata powojenne. Bracia Gąsienicowie są już dorośli, Kasia Pawlica również. Katarzyna ma jasno wytyczony cel - pragnie zostać nauczycielką. Daniel nie myśli na razie o przyszłości, koncentruje się na treningach. Jest skoczkiem narciarskim i pragnie wziąć udział w olimpiadzie w Saint Moritz. A Staszek? O tym musicie już przeczytać sami, tak jak i o uczuciu rodzącym się pomiędzy Kasią i Danielem.

Tym razem Maria Kann snuje opowieść o niby zwyczajnym życiu. I jak to zawsze w życiu bywa, nie wszystko toczy się gładko i bez przeszkód. Widzimy tu dramat osoby niepotrafiącej pogodzić się ze swym kalectwem, rozpacz nierozumianego i niekochanego dziecka i tragedię rodziny alkoholika.

Są też radości. Te zwykłe, codzienne i te wielkie, zrodzone z wywalczonego zwycięstwa.

Owcza ścieżka to szlak, którym poruszają się owce w ślad za swą przewodniczką. Idą za nią bezmyślnie i bezwolnie, nie próbując zboczyć z utartej trasy, mimo że obok byłoby wygodniej.

Autorka przyrównuje do tych ścieżek ludzkie wybory, a przewodniczką najczęściej jest tradycja.

Poszanowanie tradycji to chlubna rzecz, często jednak warto od niej odejść i poszukać nowych, lepszych rozwiązań, nie trzymać się kurczowo starych szlaków tylko dlatego, że "zawsze tak było"!

To sformułowanie do dziś starszy mnie po nocach, bo wielokrotnie potykałam się o nie w pracy.

Wszelkie innowacje, które chciałam wprowadzić, rozbijały się o mur sakramentalnego "bo zawsze tak było". Koniec, kropka. Może dlatego książka tak przypadła mi do gustu, że bohaterowie wydają wojnę ślepemu powielaniu życia ojców i dziadów?

Tak jak przy czytaniu poprzednich części trylogii, byłam zauroczona stylem Marii Kann. Cudowna, skrząca ekspresją narracja i dowcipne, żywe dialogi, a do tego interesująca fabuła. Czy można chcieć więcej?

Tę opinię (jak również inne) znajdziesz na moim blogu: ksiazkolubna.blogspot.com

Owcze ścieżki - Maria Kann

Lata powojenne. Bracia Gąsienicowie są już dorośli, Kasia Pawlica również. Katarzyna ma jasno wytyczony cel - pragnie zostać nauczycielką. Daniel nie myśli na razie o przyszłości, koncentruje się na treningach. Jest skoczkiem narciarskim i pragnie wziąć udział w olimpiadzie w Saint Moritz. A Staszek? O tym musicie już przeczytać sami, tak jak i...