Szczerze mówiąc byłam tak zafascynpwana - to dobre określenie - tą książką, że przeczytałam ją już chyba z dziesięć razy. Zupełnie mnie zauroczyła. Strasznie podoba mi się jej styl i sposób w jaki główny bohater opowiada swoją historię. Niby normalnie, prosto, zupełnie zwyczajnie, bez zbędnego blichtru przedstawia po prostu swoją historię i robi to - muszę to napisać - z takim wdziękiem i dowcipem, że nie sposób nie polubić tej książki. Jest ŚWIETNA. Choć nie ma w niej kryminalnych zagadek, wielkich fajerwerek spowodowanych wybuchem uczuć, to jest to jedna z najpiękniejszych książek o miłości i życiu jakie czytałam, śmiejąc się przy tym z perypetii boharera i płacząc razem z nim.

Mam tą książkę na swojej "podręcznej" biblioteczce, gdy tylko nie przechodzi z rąk do rąk moich przyjaciół, którym ją pożyczam, zachęconym moim zachwytem nad nią, i gdy chcę sobie poprawić humor, to po nią sięgam.

Nie da się też nie napisać o tym, że jest w niej tyle prawdy o naszej rzeczywistości, że człowiek czytając ją nie może nie przyznać racji autorowi i nie zastanowić się nad sensem niektórych, niby tak ważnych rzeczy, które w życiu robimy, by osiągnąć to, co wydaje nam się szczytem naszych marzeń, a często wcale nim nie jest.
Czasem okazuje się, iż więcej radości może przynieść coś, co niegdyś wydawało nam się kompletną katastrofą, od czego staraliśmy się uciec,
kolejny raz przkonać się, że najpierw trzeba coś stracić, by później to docenić.

Szczerze polecam tą lekturę. Każdy przeczyta ją w niewyobrażalnie szybkim czasie i jestem niemal pewna, że będzie niepocieszony, że tak szybko się skończyła, nie żałując, że po nią sięgnął.

Szczerze mówiąc byłam tak zafascynpwana - to dobre określenie - tą książką, że przeczytałam ją już chyba z dziesięć razy. Zupełnie mnie zauroczyła. Strasznie podoba mi się jej styl i sposób w jaki główny bohater opowiada swoją historię. Niby normalnie, prosto, zupełnie zwyczajnie, bez zbędnego blichtru przedstawia po prostu swoją historię i robi to - muszę to napisać - z...