Fritz Schramm, to człowiek, który potrafi zdobyć sympatię każdego mieszkańca niewielkiego miasteczka Osnabruck. Malarz, poeta, myśliciel, przyciąga do siebie zagubione dusze, którym próbuje wskazać odpowiednią drogę. Jest nazywany pieszczotliwie "wujaszkiem", a wszystkich przyjaciół traktuje, jak członków rodziny, organizując spotkania przy słodkich sucharkach i mocnej herbacie. Jest świadkiem uczucia, jakie rodzi się pomiędzy Ernstem i słodką Elizabeth, którzy zostają wystawieni na wielką próbę. Czy czas i odległość zniszczą tą miłość?

Powieść wypełniona jest cudownymi wierszami, głębokimi przemyśleniami dotyczącymi aktualnych problemów i spostrzeżeniami, wyszlifowanymi przez nieubłaganie płynący czas. Fritz jest prawdziwym artystą, poświęconym sztuce i bujającym w obłokach. W każdym, nawet najmniejszym przejawie piękna upatruje się boskiej mocy i pozwala ujść wszystkim słowom aprobaty, które cisną się na język. Potrafi pomóc każdemu - zdeprawowanej Trix, młodej pannie, która uciekła z domu, żeby wieść żywot kochanki u boku zepsutego i bogatego mężczyzny; delikatnej Elizabeth, która postanawia poświęcić się dla chorych dzieci; Pauli, która igra z ogniem i uwodzi młodych mężczyzn; a przede wszystkim Ernstowi, który zamroczony pożądaniem, porzucił przyjaciół i wpadł w ramiona śpiewaczki operowej. Pomimo wielu problemów i rozchwianych emocjonalnie przyjaciół, Fritz nie traci pogody ducha i tylko w samotności oddaje się wspomnieniom, tęsknie wpatrując się w portret ukochanej Lu:

Tyś moje niebo, cisza cisz -
Mój raj na łez padole.
O, przymknij moje oczy, zniż,
Ogarnij twym spokojem.*

Powieść została skończona w 1920 roku i stanowi swoisty zapis osobistych przeżyć autora. Remarque sugeruje, że życie mężczyzny jest zależne od kobiety, która z pozoru słaba i cicha, potrafi opętać i rozpalić ogień za pomocą kilku sztuczek: tajemniczego uśmiechu, spojrzenia rzucanego spod przymkniętych powiek, delikatnie ochrypłego głosu. Nawet śmierć nie jest w stanie ochłodzić prawdziwej miłości, a wybranka serca żyje w mężczyźnie, nawiedzając go podczas samotnych nocy i bladych poranków. Ponadto autor dokonał podziału kobiet na dwa rodzaje: te dobre, uczciwe i skromne oraz te mroczne, ciemnowłose, którym do twarzy jest z papierosem wetkniętymi pomiędzy pokryte czerwienią wargi. Oczywiście, jak łatwo jest domyślić się, te drugie są zmorą mężczyzn, to przez nie pękają serca i traci się zdrowy rozsądek. Remarque w piękny sposób opisał rozterki dręczące zakochanych, chociaż momentami było to zbyt melodramatyczne.

Mam również dobrą radę - jeśli w Wasze ręce wpadnie wydanie z 2004 roku, to nie czytajcie opisu na okładce, bo odkrywa całą treść książki, a zarazem odbiera całą przyjemność z odkrywania kolejnych stron powieści. Nie umiem pogodzić się z kiepskimi blurbami, w których "dobre dusze" streszczają całą zawartość książki, lub posługują się utartymi frazesami, jak chociażby "rewelacja, powieść roku, musisz to przeczytać". Cenię sobie opisy, które w delikatny sposób sugerują, co odnajdę w środku - potrzebuję tylko kilku informacji na temat fabuły i nastroju danej powieści. Pomijając niefortunne wydanie, pragnę polecić Wam Dom marzeń - ta niewielka książeczka niesie ze sobą zapach lata, biszkoptów, kawy i delikatną woń róż, a wszystko to skumulowane jest w niewielkim pokoju, w którym jedni umierają, a inni budzą się do życia.

*s. 158

Fritz Schramm, to człowiek, który potrafi zdobyć sympatię każdego mieszkańca niewielkiego miasteczka Osnabruck. Malarz, poeta, myśliciel, przyciąga do siebie zagubione dusze, którym próbuje wskazać odpowiednią drogę. Jest nazywany pieszczotliwie "wujaszkiem", a wszystkich przyjaciół traktuje, jak członków rodziny, organizując spotkania przy słodkich sucharkach i mocnej...