Kolejna powieść Agathy Christie ze słynnym detektywem Herculesem Poirot, lecz napisana w nie co odmienny sposób. Tym razem kolejne śledztwo naszego detektywa opisuje jego wierny przyjaciel Hastings. Jak zawsze w przypadku książek Agathy Christie możemy oczekiwać zawiłej zagadki i zaskakującego zakończenia. Oprócz wcześniej wspomnianych elementów Agatha Christie postanowiła skupić się również na samym detektywie Herculesie Poirot.

Czwarty lord Edgware zostaje znaleziony martwy we własnej bibliotece. Sprawa wydaje się łatwa, najbardziej podejrzaną osobą okazuje się żona, która wielokrotnie opowiadała pośród towarzystwa, że jest gotowa zabić, aby uzyskać rozwód. Badając kolejne elementy sprawy Hercules Poirot ustala, że nie wszystko jest tak proste. Pojawiają dowody, które świadczą przeciw jeszcze innym osobom. Czy Herculesowi Poirot uda się ustalić prawdę, czy też będzie to pierwsza sprawa, której nie rozwiąże?

Historia sama w sobie nie jest trudna, lecz Agatha Christie postanowiła wraz z kolejnymi faktami coraz bardziej ją zawikłać. Powstaje więcej pytań niż odpowiedzi. Pomimo, że nowe fakty nie co rozjaśniają to i owo, to i tak narzucają kolejne teorie. Tym razem książka okazała się nie lada gratką, jeśli chodzi o poziom zawikłania sprawy.

Oczywistym faktem jest to, że po tak trudnej intrydze zakończenie musi być zaskakujące. Zazwyczaj Agatha Christie tworzy zakończenia bardzo prawdopodobne, lecz posiadające w sobie pewien element niezwykłości. Tym razem autorka postawiła na prostotę rozwiązania. Właśnie najbardziej oczywiste rozwiązanie zagadki jest takim zaskoczeniem, ponieważ Agatha Christie nie często serwowała tego typu zakończenia. Również sam Hercules Poirot był zdziwiony takim obrotem sprawy, że zakończenie może być tak proste, aż niemożliwe.

Drugim ważnym elementem jaki możemy zaobserwować w książce to skupienie się na samym Poirocie. Możemy zobaczyć go oczyma jego przyjaciela Hastinga, ale chyba najważniejszym elementem jest możliwość obserwacji zachowania małego Belga w stosunku do możliwości nie rozwiązania sprawy. Najbardziej uderzającym elementem książki był pewien rozdział poświęcony rozgoryczeniu jakie odczuwał Poirot w związku z niesatysfakcjonującym rozwiązaniem sprawy. W pewnym momencie, aż żal jest małego detektywa, który tyle poświęcił dla sprawiedliwości, a nie może oczekiwać zrozumienia. Oczywiście wszystko kończy się pomyślnie, lecz jak wspomina Hastings sam Poirot nie uważa tej sprawy za udanej. Tak naprawdę rozwiązał ją dzięki zasłyszanemu zdaniu. Moim zdaniem ta sprawa długo pozostanie w sercu Poirota, ponieważ uświadomiła mu, że jest tylko człowiekiem, że również jego intelekt ma pewne granice. Chyba właśnie dla tego elementu warto sięgnąć po tę książkę , by móc ujrzeć ludzkie oblicze detektywa.

Podsumowując, jeden z kolejnych dobrych kryminałów Agathy Christie, lecz tym razem odznaczający się prostotą rozwiązania i możliwością obserwacji różnych uczuć Poirota w przypadku możliwości porażki.

Kolejna powieść Agathy Christie ze słynnym detektywem Herculesem Poirot, lecz napisana w nie co odmienny sposób. Tym razem kolejne śledztwo naszego detektywa opisuje jego wierny przyjaciel Hastings. Jak zawsze w przypadku książek Agathy Christie możemy oczekiwać zawiłej zagadki i zaskakującego zakończenia. Oprócz wcześniej wspomnianych elementów Agatha Christie postanowiła...