Patrząc z perspektywy gastronomicznej, muszę wyznać, iż uwielbiam kotlety :)))
I te świeżo usmażone i chrupiące.
I te odgrzewane w fali.
I nawet te na zimno które czasem zajadam w kanapkach.
Natomiast zupełnie inaczej sprawy się mają jeśli chodzi o kotlety literackie.

Kiedy przeczytałam „Dręczyciela” , czyli tom pierwszy cyklu „Fall Away” ( historia opowiedziana przez Tate ), byłam po prostu zachwycona, bo mimo że był to typowy Young Adult i bohaterowie wiekowo byli mi już dość odlegli – to historia była też za razem wartka, pełnokrwista i mocno emocjonalna.
Posiadała charakternych, zadziornych, upartych jak osły, porywczych i ciekawie wykreowanych bohaterów, była momentami zabawna, a chwilami posiadała nawet całkiem realistyczny przebieg akcji, w który bez problemu mogłam się wczuć.
Tom 1,5 „Until You” - przeczytałam pchana ciekawością, jak też cała sprawa wyglądała z perspektywy Jareda.
Ten tom także oceniłam jako bardzo dobry, bo mimo że czytałam jeszcze raz tę samą historię, to jednak, dzięki temu, że poprzez swoją treść wnosiła ona wiele wyjaśnień na temat przyczyn takich czy innych decyzji i zachowań naszych bohaterów, nie nudziłam się w trakcie czytania ani przez chwilę i nie odniosłam nużącego wrażenia wtórności.

Niestety. Tutaj skończyło się dobre.
Kiedy zasiadłam do tomu drugiego, okazało się, że jest on poświęcony przyjacielowi Jareda – Madocowi, za którym od samego początku nie za bardzo przepadałam. Ot taki sobie bogaty „biedny” złoty chłopiec. Zgrywus i pozer jadący na nazwisku i pozycji społecznej tatusia.
Nie przekonało mnie w tej książce właściwie nic.
Ani akcja która łudząco była podobna do tego, co czytałam już dwukrotnie w tomie 1 i 1,5, ( W trakcie czytania ziewałam wielokrotnie i rozdzierająco i musiałam robić sobie przerwy, by nie przysnąć )

Ani bohaterowie, którzy zdecydowanie bardziej drażnili, niż zachęcali aby dalej poznawać ich losy, ani tempo wydarzeń, które wielokrotnie i przez wiele stron sprawiało wrażenie, jakby stało w miejscu.. Odniosłam też wrażenie, że żadne z bohaterów nie wie tak naprawdę, czego chce i wszystko kręci się w kółko w pogoni za własnym ogonem.
To nie było coś co porywa, czy choć zainteresuje. Ot takie masło maślane po wyrobie którego zostaje..co ? Maślanka ! :)

Mam nadzieję, że owo złe wrażenie zostanie przyćmione przez tom 3 którego bohaterem jest mój cichy ulubieniec Jaxon :)
Zatem do dzieła ! – Co było a nie jest – nie pisze się w rejestr .. I zasiadam do „Falling Away” :)

Patrząc z perspektywy gastronomicznej, muszę wyznać, iż uwielbiam kotlety :)))
I te świeżo usmażone i chrupiące.
I te odgrzewane w fali.
I nawet te na zimno które czasem zajadam w kanapkach.
Natomiast zupełnie inaczej sprawy się mają jeśli chodzi o kotlety literackie.

Kiedy przeczytałam „Dręczyciela” , czyli tom pierwszy cyklu „Fall Away” ( historia opowiedziana przez Tate...