Kolejna z serii, w której poza standardowo sympatycznymi bohaterami i humorem dostajemy też nieco poważniejszych przemyśleń. A przynajmniej widzę je tam ja i na tej podstawie jest poniższa ocena.
Autor stawia tu ciekawą teorię - bogowie, bez względu na panteon, są ograniczeni poprzez sposób postrzegania ich przez własnych wyznawców. Znaczy to więc tylko tyle, że jeśli bogini śmierci widziana jest przez nich jako zbierające ponure żniwo, równie posępna i niedostępna, to nie jest ona w stanie wyjść poza te ramy. Im silniejsza wiara, tym silniej krępuje osobowość bóstwa. Nie ma tutaj miejsca na serdeczność czy przyjaźń. Nawet jeśli ona sama tego by chciała, tak naprawdę nie jest zdolna do takich uczuć. I teoria ta świetnie sprawdza się w książce.
I jak już wspomniałam, książka trzyma dobry poziom poprzedniczek. Można liczyć na celne riposty, zabawne sytuacje i kłody nieustannie rzucane pod nogi głównym bohaterom. Jeśli komuś podobały się wcześniejsza, ta również go nie rozczaruje.

Kolejna z serii, w której poza standardowo sympatycznymi bohaterami i humorem dostajemy też nieco poważniejszych przemyśleń. A przynajmniej widzę je tam ja i na tej podstawie jest poniższa ocena.
Autor stawia tu ciekawą teorię - bogowie, bez względu na panteon, są ograniczeni poprzez sposób postrzegania ich przez własnych wyznawców. Znaczy to więc tylko tyle, że jeśli...