W czytaniu książek najwspanialszą rzeczą jest to, że każdy człowiek może interpretować je na swój sposób, zależnie od rodzaju własnej osobowości i różnorakich preferencji. Czytelnik może, więc odnajdywać w tekście coś specjalnie dla siebie, jakąś „perełkę” , która w szczególny sposób przykuwa jego uwagę.
Owo „poławianie pereł” jest szczególnie trudne, jeżeli chodzi o dzieła autorów wybitnych. Jednym z nich jest z pewnością peruwiański noblista Mario Vargas Llosa. Książki takich twórców jak On są oczywiście naszpikowane wieloma wartościami. Należy, więc uważnie przeszukiwać głębiny słów, by wyłowić coś, co na prawdę uderzy w serce i zapadnie w pamięć.
Powieść „Święto kozła” nie stanowi żadnego wyjątku. Można śmiało stwierdzić, że jest jedną z najlepszych książek iberoamerykańskiego pisarza. Tradycyjnie należy, więc zadać sobie pytanie, co można z niej „wyłowić”? Dla mnie z pewnością bardzo istotny był okres w którym sięgnąłem po to dzieło.
W ostatnim czasie poświęciłem sporo uwagi rozmyśleniom na temat pojęcia męskości. W powieści tej zostało ono przedstawione w dość dosadny sposób. Mianowicie w postaci dominikańskiego dyktatora Rafaela Trujillo. Jak łatwo się domyślić przywódcę tego cechowało szczególne okrucieństwo i szerzenie strachu wśród obywateli swojego państwa. Jednak mi tyran przedstawiony przez Llosę kojarzy się również z czymś innym. Z typowo męskim uporem w dążeniu do celu i chęcią zdobywania. Zdobywania wszystkiego, co wiąże się z wyzwaniem. Trujillo to typowy przykład człowieka dążącego do władzy, dla samej satysfakcji pławienia się w niej, a nie dla innych korzyści. To również przykład człowieka wstydzącego się wszelkich przejawów uszczerbku na swojej męskości. Owe wybrakowanie zostało przedstawione jakże symbolicznie – w postaci problemów z oddawaniem moczu i erekcją. Dla mnie właśnie to stanowiło największą „perełkę”. Być może kiedy sięgnę po tą książkę ponownie w przyszłości uda się wyłowić kolejne.

W czytaniu książek najwspanialszą rzeczą jest to, że każdy człowiek może interpretować je na swój sposób, zależnie od rodzaju własnej osobowości i różnorakich preferencji. Czytelnik może, więc odnajdywać w tekście coś specjalnie dla siebie, jakąś „perełkę” , która w szczególny sposób przykuwa jego uwagę.
Owo „poławianie pereł” jest szczególnie trudne, jeżeli chodzi o...