Proza Pawła Huelle ma w sobie coś, co uwielbiam. Jest jak muzyka, która w odgrywa w niej zawsze istotną rolę. Czytając "Pamiętaj ogrody", słyszałam Wagnera, tym razem nieustannie towarzyszył mi szum morza.
Pięknie wydana książka z okładką w odcieniach szarości doskonale uzupełnia się w tym „muzycznym” wrażeniem i morską tematyką – bo morze u Huelle jest zazwyczaj zamglone, tajemnicze i urzekająco piękne. Paweł Huelle potrafi w mistrzowski sposób wprowadzić mnie w nostalgiczny nastrój, pięknie buduje pełen melancholii nastrój. Kiedy sięgam po jego książki ogarnia mnie blogi spokój i mogę delektować się pięknym, plastycznym językiem, oddziałującym w jakiś magiczny sposób na wszystkie moje zmysły.
Ponadto oczywiście z wielką przyjemnością wracam zawsze do Gdańska sprzed lat. To jedno z moich ulubionych miast, jedno z moich miejsc na ziemi. Swoim bogactwem historycznym i kulturalnym zapewnia prawdziwe morze inspiracji. Gdańsk ma szczęście, że pisze o nim Paweł Huelle.

Proza Pawła Huelle ma w sobie coś, co uwielbiam. Jest jak muzyka, która w odgrywa w niej zawsze istotną rolę. Czytając "Pamiętaj ogrody", słyszałam Wagnera, tym razem nieustannie towarzyszył mi szum morza.
Pięknie wydana książka z okładką w odcieniach szarości doskonale uzupełnia się w tym „muzycznym” wrażeniem i morską tematyką – bo morze u Huelle jest zazwyczaj zamglone,...