Pewną zagadką jest dla mnie ta powieść. Od pierwszych zdań zachwyciła mnie do tego stopnia, że miałam ochotę zostawić wszystkie obowiązki domowe i biec do kolejnych kartek książki. Potem jednak znudziła, zmęczyła ...zostawiłam na kilka dni, aby powoli powracać z pytaniem, co autorka tak naprawdę chciała powiedzieć tą powieścią.
Jaka jest miłość 65 letniej kobiety(wdowy od 20 lat, żyjącej samotnie)?Czy to jedynie magia realizowanej sztuki o Julie-utalentowanej dziewczynie przeżywającej nieszczęśliwą miłość i popełniającej samobójstwo,wyzwala uczucia zauroczenia? Czy jakiś żal z dzieciństwa, jakiś deficyt miłości odżywa w Sarze pod wpływem pamiętników Julie? Czy ucieczka w miłość do kobiety, która od ok. 100 lat nie żyje to "lekarstwo" na zdradę lesbijską żony? (Stephen w depresji popełnia samobójstwo)
Chyba właśnie taka ma być dobra literatura-stawiać pytania.
W powieści autorka powiedziała chyba wszystko o miłości, o jej rodzajach ale dla mnie to jakieś banalne,jakiś brak akcji, napięcia. Odniosłam wrażenie, że miłość to jak coś nieprzyjemnego , jakaś dolegliwość, coś w rodzaje "niechcianego kataru", zjawia się nie wiadomo skąd i utrudnia życie. Czy aby na pewno? Myślę, że jeszcze wiele razy w pytaniach będzie powracać do mnie "Znów ta miłość", bo przecież wyszła spod pióra wielkiej znawczyni kobiecej duszy.
A może w naszym "zasuszeniu" uczuć, jakieś wydarzenie, jakieś zetkniecie z historią innego człowieka (wzmocnione sztuką-muzyka, literatura, malarstwo, jakaś miłość)uzmysławia nam własna pustkę, własne rany jedynie zabliźnione ???

Pewną zagadką jest dla mnie ta powieść. Od pierwszych zdań zachwyciła mnie do tego stopnia, że miałam ochotę zostawić wszystkie obowiązki domowe i biec do kolejnych kartek książki. Potem jednak znudziła, zmęczyła ...zostawiłam na kilka dni, aby powoli powracać z pytaniem, co autorka tak naprawdę chciała powiedzieć tą powieścią.
Jaka jest miłość 65 letniej kobiety(wdowy od...