Sięgnęłam po twórczość Dean’a Koontz’a, gdyż mój wujek mi go polecił, skoro lubię mocne klimaty. Faktycznie liczyłam na makabrę i brutalność, ale tego tym razem nie otrzymałam. Jednakże nie mam tego autorowi za złe, bowiem to dopiero pierwsza jego powieść, którą przeczytałam. A po jednej książce nie będę go przecież oceniać całkowicie. Początkowa część tej pozycji, a dokładniej jakaś 1/3, wydała mi się zbyt obyczajowa. Zrozpaczona matka zaczyna podejrzewać, że jej zmarły syn jednak żyje. Stara się znaleźć racjonalne wytłumaczenie zjawisk, które mają miejsce w jej domu i nie tylko. Nie działo się jednak nic, co faktycznie mogłoby przyspieszyć dynamikę i mnie zaskoczyć. Miejsce miały jedynie dziwne zjawiska nadprzyrodzone, ale nie jest to rzecz, która by mnie poruszyła. Dla mnie to normalne.

Na szczęście pozostałe 2/3 nieco polepszyły sytuację tej lektury. Akcja przyspieszyła i zrobiło się znacznie ciekawiej. Nie było to może nic wybitnie porywającego, ale na pewno czytało mi się już lepiej i z nieco większym zapałem. Dodatkowo spodobał mi się styl autora – taki lekki i płynny, a przy tym wszystkim charakteryzuje go pewna dojrzałość wynikająca zapewne z dorobku twórczego pana Koontz’a. Fabuła jednak była trochę nazbyt przewidywalna, w pewnym momencie łatwo było sobie dopowiedzieć całą resztę i odkryć zakończenie owej historii. Z pewnością sięgnę po inne pozycje, które wyszły spod pióra tego autora. „Oczy ciemności” wypadły dosyć przeciętnie, ale z chęcią spróbuję innego tytułu. Wystawiam 5,5/10.

Sięgnęłam po twórczość Dean’a Koontz’a, gdyż mój wujek mi go polecił, skoro lubię mocne klimaty. Faktycznie liczyłam na makabrę i brutalność, ale tego tym razem nie otrzymałam. Jednakże nie mam tego autorowi za złe, bowiem to dopiero pierwsza jego powieść, którą przeczytałam. A po jednej książce nie będę go przecież oceniać całkowicie. Początkowa część tej pozycji, a...