Dużo słyszałam o Ewie Nowak- pisarce książek obyczajowych dla młodzieży. Po prostu musiałam przeczytać przynajmniej jedną pozycję autorki. Z tą myślą powędrowałam do biblioteki szkolnej. Zdecydowałam się na "Bardzo białą wronę". Dopiero później zorientowałam się, że jest to już dziewiętnasty tom serii miętowej. Cóż, nie wiedziałam. Ale że nie znalazłam pierwszej części w żadnej bibliotece, to zabrałam się za tą. Muszę się pochwalić, że do naszej szkoły, w roku 2010, zawitała we własnej osobie- Ewa Nowak. Niestety byłam wtedy za mała na jej książki, dlatego też nie poznałam jej... Ale autograf zachował się na tytułowej stronie "Bardzo białej wrony".

Główną bohaterką książki jest Natalia. Spokojna, miła, koleżeńska dziewczyna. Jej życie zmienia się, gdy poznaje Norberta. Chłopak zakochuje się w niej i nie widzi poza nią świata. Ale czy coś z tego wyjdzie? Najpierw jest w porządku, ale z każdym dniem Natalia czuje się coraz bardziej nieszczęśliwa i przygnębiona. Na jej głowę spada coraz więcej problemów i rozterek. Nie przesypia nocy, zaniedbuje wiele ważnych dla niej spraw. Czemu?

Trudno opisać dobrze tę książkę, żeby nie zdradzić zbyt dużo z jej treści. No, spróbuję. Początek wydał mi się strasznie nudny. Do tego te wszystkie historie z dzieciństwa i zbyt wielu bohaterów. Ale to tylko początek. Uwierzcie, czym dalej, tym bardziej chce się czytać. Coraz bardziej wciągamy się w historię Natalii i Norberta. Autorka w prosty sposób pokazuje tak ważne sprawy w życiu nastolatek. Czy żadna z Was nie marzyła nigdy o prawdziwej miłości i kimś, kto zrobiłby dla nas wszystko? Każda dziewczyna o tym myślała, prawda? Niestety ta książka nie jest kolejnym romansidłem, w którym wszystko kończy się happy endem. Tutaj widzimy prawdziwe problemy i uczucia głównych bohaterów, ale nie w stylu: "Ojciec nie pozwala mi się z Tobą spotykać!". Ich problemy są odrobinkę bardziej prawdziwe.

To była pierwsza książka w moim życiu, gdzie od początku kibicowałam zerwaniu związku. Chorego związku po prostu. Norbert jest typem człowieka, z którym w życiu nie chciałabym się spotkać. Jego charakter był tak paskudny, moim zdaniem, że miałam ochotę iść tam i mu nagadać! Żeby się odczepił od Natalii. Ale to tylko moje zdanie. Ja tak myślałam od czasu, kiedy zaczęli spotykać. Norbert jest strasznie władczy, nerwowy i zazdrosny. Owszem, potrafi być czuły i kochający, ale to nie zawsze wystarcza. Gdy nawet w najmniejszym stopniu obrażał Natalię, po prostu coś mnie brało! I w ogó... a zresztą nie będę Wam przecież wszystkiego mówić. Musicie mieć jakąś niespodziankę.

Już od pierwszego rozdziału (prolog był kiepski) strasznie wciągnęły mnie losy bohaterów. Szczególnie zastanawiałam się, czy ze sobą zerwą (z czystej niechęci do Norberta). Nie mogłam w ogóle rozstać się z książką. A zaraz po przeczytaniu musiałam dokładnie opowiedzieć ją mojej siostrze i przyjaciółce. Biedne, musiały wysłuchiwać moich poplątanych zeznań. Naprawdę mocno się wczułam w ich historie i wydawało mi się, jakbym tam była, a oni byli prawdziwi. Pokochałam najbardziej Bobika. Zresztą, dowiecie się, kto to taki.

Dawno nie czytałam książki tak... prostej i cudownej zarazem. Ewa Nowak zasługuje na duże brawa. Zabieram się za kolejne jej książki. Wydaje się taka lekka i przyjemna, a tyle w niej siedzi! No bo kto nie słyszał o przemocy, niewierności, czy rozczarowaniu? Tyle się o tym mówi, a teraz można też o tym przeczytać i lepiej to sobie wyobrazić.

Dużo słyszałam o Ewie Nowak- pisarce książek obyczajowych dla młodzieży. Po prostu musiałam przeczytać przynajmniej jedną pozycję autorki. Z tą myślą powędrowałam do biblioteki szkolnej. Zdecydowałam się na "Bardzo białą wronę". Dopiero później zorientowałam się, że jest to już dziewiętnasty tom serii miętowej. Cóż, nie wiedziałam. Ale że nie znalazłam pierwszej części w...