Opowieść dla wszystkich, którzy pokochali perypetie mieszkańców Wilkowyj z ulubionego serialu telewizyjnego. Duża dawka humoru, kultowe dialogi i wątki które nie pojawiły się w wersji telewizyjnej.
Powieść jest bardzo wiernym zapisem serialu, łącznie z cytatami bohaterów, co więcej, wiem jak były one wypowiadane przez aktorów odgrywających poszczególne postaci. Książka powstaje na bazie serialu, a nie na odwrót. Dlatego wójt i proboszcz od początku mają dla mnie twarz Cezarego Żaka, sklep Więcławskiej wygląda tak, jak ten we wsi Jeruzal (serialowych Wilkowyjach), a kwestie Michałowej nie są w tekście tak śmieszne jak wtedy, gdy wypowiada je pani Marta Lipińska. Z drugiej strony są w powieści informacje, które z braku narratora wszechwiedzącego w serialu nie były ujawnione, co stanowi nie lada smaczek dla wielbiciela serialu.

– Polak zawsze dla Ameryki głowę tracił – zauważył sentencjonalnie Japycz i odstawił butelkę na ławeczkę. Solejuk z przekonaniem pokiwał głową.
– A czemu? – Pietrek drążył temat.
– Nie wiadomo. Tyle narodu tam wyjechało. Może i ludzie myślą, że to druga Polska jakby – wyjaśnił Japycz – ale taka lepsza. Z dolarami.
– I wojny nigdy z Ameryką nie było. Znaczy naszej – dodał Solejuk.
– Bo daleko – westchnął Japycz.

Opowieść dla wszystkich, którzy pokochali perypetie mieszkańców Wilkowyj z ulubionego serialu telewizyjnego. Duża dawka humoru, kultowe dialogi i wątki które nie pojawiły się w wersji telewizyjnej.
Powieść jest bardzo wiernym zapisem serialu, łącznie z cytatami bohaterów, co więcej, wiem jak były one wypowiadane przez aktorów odgrywających poszczególne postaci. Książka...