Erik Larson specjalizuje się w pisaniu książek, opartych na faktach, o mało poznanych wydarzeniach historycznych. Taką książką jest też "Diabeł w Białym Mieście" - opowiadający o Wystawie Światowej, jaka została zorganizowana w Chicago w 1892 roku. Autor opisuje w szczegółach jak doszło do tego, że to właśnie Chicago przyznano zaszczyt organizacji wydarzenia, jak projektowano budynki, jak je budowano, wreszcie jak przebiegała sama wystawa, a nawet jak wyglądały jej finanse. Nic dziwnego, że pojawiają się głosy rozczarowania, że książka jest rozwlekła i nudna - ze strony osób, które spodziewały się, że będzie to opowieść o seryjnym mordercy. Srogo się oni zawiodą - "Diabeł" to nie jest książka o seryjnym mordercy, psychopacie, nie jest to powieść, a już na pewno nie powieść sensacyjna, tudzież kryminał. Wzmianki o niejakim doktorze Holmesie, który zamordował z zimną krwią kilka, a może nawet kilkanaście/dziesiąt osób(ile dokładnie nie wiadomo, bo policja nie zainteresowała się tym, że w jego otoczeniu co i rusz znikają jacyś ludzie), stanowią niewielką tylko część książki. Miałam wrażenie, że ten wątek znalazł się tu na siłę, po to, by właśnie skusić na lekturę tych, którzy szukają dreszczyku emocji. No coś tam o tym mordercy jest, ale jakoś mało i w zasadzie nie wiadomo jak to się ma do Wystawy Światowej, oprócz zbieżności w czasie i przestrzeni. Jako książkę historyczną oceniam natomiast "Diabła" dobrze, choć może faktycznie jest on zbyt rozwlekły i szczegółowy, a sama Wystawa Światowa sprzed 100 lat nie jest dla mnie aż tak fascynującym wydarzeniem, bym koniecznie chciała o niej czytać tak obszerną książkę.

Erik Larson specjalizuje się w pisaniu książek, opartych na faktach, o mało poznanych wydarzeniach historycznych. Taką książką jest też "Diabeł w Białym Mieście" - opowiadający o Wystawie Światowej, jaka została zorganizowana w Chicago w 1892 roku. Autor opisuje w szczegółach jak doszło do tego, że to właśnie Chicago przyznano zaszczyt organizacji wydarzenia, jak...