Można powiedzieć, że u Piekary "wszystko po staremu" - czyli dalej bajania i opowieści z 1000 i jednej nocy. Ale muszę przyznać, że już mnie nie denerwują, nawet nie nudzą, a może wręcz rozmiękczają marzycielsko. Wyłuskanie konkretnej sprawy w samej zagadce kryminalnej, jest najczęściej tylko przyczynkiem do przedstawienia obyczajów, przywar i zachowań ówczesnej szlachty, oraz moralizatorstwem najzacniejszego stolnika Ligęzy. Choć większość jest oczywista i zgrana jak np. "wszystko można stracić panie Jacku kochany, majątek, pieniądze, rodzinę, ale cześć, honor i twarz, to ..." (- ech, jak się patrzy na dzisiejszą elitę szczególnie polityczną, to faktycznie są to już tylko bajania z innej epoki), a jednak mają swój urok i wymowę. Natomiast sam wątek kryminalny z nowymi wątkami robi się coraz ciekawszy i coraz trudniejszy do odgadnięcia. Jest jednak jeden zgrzyt i to zgrzyt zębami, gdy usłyszałem jak wspaniale czytający Tomasz Sobczak mówi; koniec tomu drugiego - uff. A jak długo panie Jacku kochany będę teraz czekał na tom trzeci ?!

Można powiedzieć, że u Piekary "wszystko po staremu" - czyli dalej bajania i opowieści z 1000 i jednej nocy. Ale muszę przyznać, że już mnie nie denerwują, nawet nie nudzą, a może wręcz rozmiękczają marzycielsko. Wyłuskanie konkretnej sprawy w samej zagadce kryminalnej, jest najczęściej tylko przyczynkiem do przedstawienia obyczajów, przywar i zachowań ówczesnej szlachty,...