Już na okładce powieści czytamy kłamstwa: niepotrzebne odniesienia do Wersalu podczas gdy akcja dzieje się w Warszawie, a żaden z bohaterów nie jest Francuzem. Jedyne co łączy tę opowieść z Francją to wspomnienia głównego bohatera z pobytu na tamtejszym dworze oraz zapatrzenie części polskich szlachcianek na paryską modę w ubiorze, fryzurach i makijażu. Po drugie to nie jest żadna powieść historyczna, a jedynie osadzona w realiach oświecenia zwykła obyczajówka, przesycona seksem i pożądaniem wylewającym się z każdej czytanej strony. Wygląda tak, jakby Autor zawarł w niej swoje zarówno frustracje jak i fascynacje seksualne.
Nie polecam tym, którzy w takich opowieściach szukają odwołań do szerokiej panoramy opisywanej epoki czy odwzorowania wówczas panujących zwyczajów. Chyba, że kogoś interesuje płytka obyczajowość polskiej szlachty, sprowadzająca się do zaspokajania własnej żądzy.
Kiepski styl: liczne powtórzenia wyrazowe, a także błędy ortograficzne, dodatkowo obniżają wartość tekstu.
W moje wyobrażenie o epoce oświecenia ta powieść nic nie wniosła i na pewno nie zostanie mi w pamięci.

Już na okładce powieści czytamy kłamstwa: niepotrzebne odniesienia do Wersalu podczas gdy akcja dzieje się w Warszawie, a żaden z bohaterów nie jest Francuzem. Jedyne co łączy tę opowieść z Francją to wspomnienia głównego bohatera z pobytu na tamtejszym dworze oraz zapatrzenie części polskich szlachcianek na paryską modę w ubiorze, fryzurach i makijażu. Po drugie to nie...