Ten tytuł to luka w moim czytelnictwie. Właśnie zapełniona. I od razu mam pytanie. O co tyle hałasu? Zarówno książka jak i film zakorzeniła się w kulturze masowej. Niekoniecznie znamy treść, ale na pewno kojarzymy tytuł i piękną Audrey Hepburn z długą fifką (lufką) w dłoni, oczywiście w małej czarnej. Bohaterkę książki, Holly Golightly w podróży, polubiłam bo jest lekko stuknięta i żyje tak jak chce, ale te tabuny mężczyzn pozwalających, by laska ich naciągała są smutni. Smutni, ale pozostają z nadzieją, że ta mała, fascynująca dziewczyna zatrzyma na nich swój wzrok i kto wie? Może zostanie z nimi choć na chwilę. Mam wrażenie, że marzą o związku z nią i stają w konkursie i krzyczą: wybierz mnie! Mnie! A Holly poklepuje delikwenta po policzku i biegnie dalej. Ona sama też za czymś goni, czegoś szuka, broni się przed czymś, marzy o lepszym jutrze. Teraz obejrzę film, ale zachwycona nie jestem i nie rozumiem siły tego tytułu. Może brakuje mi kontekstu kulturowego. Nieważne. Luka zapełniona i nie ma co drążyć.

Ten tytuł to luka w moim czytelnictwie. Właśnie zapełniona. I od razu mam pytanie. O co tyle hałasu? Zarówno książka jak i film zakorzeniła się w kulturze masowej. Niekoniecznie znamy treść, ale na pewno kojarzymy tytuł i piękną Audrey Hepburn z długą fifką (lufką) w dłoni, oczywiście w małej czarnej. Bohaterkę książki, Holly Golightly w podróży, polubiłam bo jest lekko...