"Historię O" poleciła mi przyjaciółka. Fakt, że wcześniej już słyszałam o tej pozycji, aczkolwiek nigdy jakoś specjalnie nie kusiło mnie, by ją przeczytać, jednakże w końcu się przekonałam.
Muszę przyznać, że od książki okrzykniętej mianem "arcydzieła" oczekiwałam więcej, choć, jeśli wziąć pod uwagę rok jej wydania, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest to książka mocna, nietuzinkowa, kontrowersyjna.
Książkę z jednej strony można uznać za powieść erotyczną, uszczuploną o opisy wielkiej miłości, jednakże pełnej opisów aktów, brutalnych gwałtów i masochistycznych zapędów, z drugiej strony jest to też doskonałe studium psychologiczne kobiety, która zaczyna akceptować, a wręcz być dumna z tego, że stała się seksualną zabawką swojego właściciela, a raczej właścicieli. Prawdopodobnie jest to forma ucieczki przed niechęcią do samej siebie, którą odczuwa tytułowa O.
Moim zdaniem, gdybyśmy wrócili do 1954 roku, nietrudno byłoby nam uznać "Historię O" za arcydzieło, jednak w obecnych czasach jest ona tylko dobra. Przeminęły już czasy, kiedy uległość i seksualne zabawy jawiły się tematem tabu, tak jak przeminął już wielki zachwyt, jaki wzbudza w czytelniku opowiedziana historia.
Mimo wszystko uważam, że jest to książka, którą warto przeczytać, choćby dlatego, że w pewnym stopniu pozwala zrozumieć niechęć opinii publicznej, jaką wywołała tuż po publikacji.

"Historię O" poleciła mi przyjaciółka. Fakt, że wcześniej już słyszałam o tej pozycji, aczkolwiek nigdy jakoś specjalnie nie kusiło mnie, by ją przeczytać, jednakże w końcu się przekonałam.
Muszę przyznać, że od książki okrzykniętej mianem "arcydzieła" oczekiwałam więcej, choć, jeśli wziąć pod uwagę rok jej wydania, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że jest to książka...