Z tej książki wyrasta jakaś rzetelność i poprawność jednocześnie. Jest grzecznie, Mrożek w kilku maskach zauważalny, oświetlany reflektorami znajomych miejsc i ludzi.

Problem w tym, że dla tych, którzy czytali "Dzienniki" i "Baltazara", a może utknął im w rękach "Mój życiorys", niewiele tu odkryć. Że pił? Że kobiet było więcej niż w CV? Że pisząc autobiografię po afazji pomylił kilka dat? Autorka bardzo zgrabnie lawiruje pomiędzy dostępną już bibliografią dotyczącą Mrożka, widać opanowanie tematu - ale oferowane na okładce "nowe oblicze"? No i gdzie ten "striptiz", jakkolwiek metaforyczny miałby nie być?

Mrożek milczący, chamski, błyskotliwy, gburowaty i dowcipny. Wiele portretów, wiele głosów - a mimo to wciąż niewyraźny szkic jakby. Ośmielę się rzec, że potrzeba naprawdę czegoś wybitnego, aby całego Mrożka ogarnąć.

Czepiam się jako fan autora "Wesela w Atomicach", a przecież doceniam ZNAKOMITĄ bazę zdjęciową (szkice, rękopisy, zdjęcia, nawet świadectwo maturalne!) i doprawdy rzetelne przygotowanie autorki książki. BA!, znalazło się nawet miejsce na zawartość teczki IPN, niestety potraktowanej dość wybiórczo (zapewne względy samego IPN). Jednak czegoś mi brak, rysu jednolitości i pełni, którą Mrożek mimo wszystkich swoich zapewnień o podległości ustanowił. Oczywiście, rozłazi się w kierunkach nieprzewidzianych, ale to wciąż Mrożek.

Jestem uprzedzony także z innego powodu, już niekoniecznie jako fan nawet. Otóż książka ukazała się w fatalnym czasie - kilka miesięcy po śmierci pisarza. To znaczny problem, jeśli dostajemy "pierwszą biograficzną książkę po śmierci" - należy podejść bardzo krytycznie. I choć Niemczyńska pracowała nad tą książką bardzo długo, to jednak czas niefortunny. Tym bardziej, że jak już zaznaczyłem, niczego odkrywczego tu nie ma. Żadnej garderoby, która nie byłaby już wcześniej zdjęta.

Dla nieznających Mrożka - oferta zwięzła, rzetelna, atrakcyjna. Dla fanów, znawców i mrożkologów - niewystarczająca, poprawna.

Z tej książki wyrasta jakaś rzetelność i poprawność jednocześnie. Jest grzecznie, Mrożek w kilku maskach zauważalny, oświetlany reflektorami znajomych miejsc i ludzi.

Problem w tym, że dla tych, którzy czytali "Dzienniki" i "Baltazara", a może utknął im w rękach "Mój życiorys", niewiele tu odkryć. Że pił? Że kobiet było więcej niż w CV? Że pisząc autobiografię po afazji...