Recenzja pochodzi z bloga: zperspektywyczytelnika.blogspot.com

W książce poznajemy małżeństwo po pięćdziesiątce - Mabel i Jacka. Ich ogromnym pragnieniem było dziecko, którego nigdy nie mieli. Mabel co prawda była kiedyś w ciąży, ale maleństwo umarło przy porodzie. Zdecydowali się wyjechać na Alaskę, by zacząć tam nowe życie.
Pewnego dnia Mabel i Jack ulepili ze śniegu dziewczynkę, ubrali jej rękawiczki i szalik. Następnego ranka ubrania zniknęły, a wokół pozostałej górki śniegu małżeństwo dostrzegło ślady dziecka.
Mabel od razu przypomniała sobie o rosyjskiej baśni, w której ulepione ze śniegu przez staruszków dziecko ożyło. Ale czy tak samo stało się w ich przypadku?

Książka podzielona jest na trzy części. W pierwszych dwóch częściach akcja rozgrywa się bardzo powoli i jest to opis pierwszych dwóch lat, odkąd pojawiała się dziewczynka. Natomiast w trzeciej części dostajemy coś zupełnie innego - są to wydarzenia, które mają miejsce sześć lat później.

Bohaterów poznajemy w trudnym dla nich czasie. Między Mabel i Jackiem nie układa się najlepiej, prawie ze sobą nie rozmawiają, a jeśli już występuje między nimi jakiś dialog to jest to najczęściej kłótnia. Mają też problemy finansowe. I nagle w ich życiu pojawia się George wraz z żoną Esther. To oni zaprzyjaźniają się z naszymi bohaterami, pomagają im wyjść z trudnej sytuacji, a także sprawiają, że na ich twarzach pojawia się uśmiech. Jest tylko jeden problem - nie wierzą im, że w lesie mieszka tajemnicza dziewczynka.

Pani Ivey wspaniale wykreowała bohaterów. Każdy jest inny, nie są oni idealni. Ale każdego polubiłam za tę autentyczność. Co więcej - w książce są idealnie pokazane różnice pomiędzy mężczyzną, a kobietą. Mabel i Jack zupełnie w inny sposób próbują odnaleźć się w nowej sytuacji.

Czas akcji przypada na lata 20-te ubiegłego wieku. Widzimy tu problemy tamejszej społeczności, jak chociażby to, że najbliższy lekarz znaduje się kilka godzin drogi pociągiem od nich. Nasi bohaterowie trudnią się rolnictwem oraz myślistwem. Perspektywa pracy w pobliskiej kopalni jest dla nich przerażająca, ze względu na panujące tam warunki.

Nie brakuje tu również opisów zabijania zwierząt. Może nie jest ich dużo, ale zdarzają się i są dość dokładnie opisywane, co niestety wrażliwszych czytelników może odstraszać.

Co do samej fabuły - z początku trochę się ciągła, niemniej jednak nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, zakończenie też może niejednego zdziwić.
Czyta się bardzo przyjemnie, świetnie zachowane proporcje - znajdziemy zarówno opisy przyrody, odczuć bohaterów, jak i dialogi.

Książkę mogę polecić, choć jeśli ktoś liczy na wartką akcje i częste zwroty akcji, to się przeliczy. Ta baśniowa historia idealnie nadaje się na chłodniejsze wieczory. Jeśli ktoś szuka opowieści o pragnieniu miłości i szczęścia, o tym jak trudno pogodzić się z tym, co nieuniknione, ale także o przyjaźni i poświęceniu - to książka dla niego.

Recenzja pochodzi z bloga: zperspektywyczytelnika.blogspot.com

W książce poznajemy małżeństwo po pięćdziesiątce - Mabel i Jacka. Ich ogromnym pragnieniem było dziecko, którego nigdy nie mieli. Mabel co prawda była kiedyś w ciąży, ale maleństwo umarło przy porodzie. Zdecydowali się wyjechać na Alaskę, by zacząć tam nowe życie.
Pewnego dnia Mabel i Jack ulepili ze śniegu...