Znalazłam tą książkę kiedyś w bibliotece, miała starą okładkę i niczym nie przypominała książki o koniach, z wyjątkiem tytułu oczywiście. Tak bardzo się w nią wciągnęłam, że przeczytałam ją jeszcze z pięć razy. Później, znalazłam gdzieś stare wydanie w google i musiałam ją mieć, to jedyna książka, o której myślę, gdy ktoś zapyta mnie o książkę z moich dziecięcych lat.

Jest, to książka opowiadająca, o dzikiej Australii nie zbadanej przez człowieka. Raz czytamy z perspektywy biednego chłopca, strasznie zapatrzonego w dzikie konie rasy brumby, innym razem autor przenosi nas w życie młodego ogiera z dzikiego stada. W książce możemy dowiedzieć się, jak ludzie okrutnie traktują zwierzęta, w tym przypadku dzikie konie. Również dowiadujemy się, jak może wyglądać życie konia z perspektywy dzikiego stada, a nawet jak wyglądało życie dawniej, w biedzie, gdzie nawet nie było dobrej szkoły, by wykształcić młodego człowieka.
Książka pisana jest lekko, przyjemnie. Ma się wrażenie, że czyta się szybko, ogólnie książka jest dość wzruszająca, momentami czyta się po kilka razy jeden rozdział (w moim przypadku) no i koniec książki, którą kończymy z szerokim uśmiechem na buzi.

Książkę polecam, pewnie ciężko będzie ją znaleźć, ale, jeśli ktoś ma blisko starą bibliotekę, to ma szansę ją "wygrzebać".

Znalazłam tą książkę kiedyś w bibliotece, miała starą okładkę i niczym nie przypominała książki o koniach, z wyjątkiem tytułu oczywiście. Tak bardzo się w nią wciągnęłam, że przeczytałam ją jeszcze z pięć razy. Później, znalazłam gdzieś stare wydanie w google i musiałam ją mieć, to jedyna książka, o której myślę, gdy ktoś zapyta mnie o książkę z moich dziecięcych...