Inteligentna, niesztampowa opowieść pokryta pozornie płytką, komercyjną powłoką, wpakowana w format, który wielu wciąż marginalizuje i nie docenia…
„Strażników” można traktować jak monumentalną baśń dla dorosłych, gdzie groteskowo wyglądający bohaterowie żyjący w alternatywnej rzeczywistości poruszają ważne, aktualne kwestie.
Tylko to akurat na kilometr śmierdzi tandetą bądź pastiszem. Bohaterowie są więc zdemaskowani i zmęczeni. Ich ewidentne wypalenie oraz aura zbliżającego się końca, przypomina klimatem filmowego „Logana” Jamesa Mangolda.
To jednak wciąż za mało. Mnóstwo tu więc odwołań do historii USA, ukrytej symboliki oraz zaskakujących nawiązań do czasów minionych i współczesnych. Takich smaczków jest naprawdę sporo i stanowią ważny atut. Między innymi dzięki temu dzieło sprzed ponad 30 lat zwyczajnie się nie starzeje.
Wszystko dopełnia świetny scenariusz. Nie jest to płaska, klasyczna historyjka, lecz wielowątkowa, polifoniczna opowieść, z rewelacyjnie wplecionymi retrospekcjami. Rysunek pozostaje na drugim planie. Nieźle współgra z całością, ale tylko momentami zachwyca. Fakty i fikcja splecione są ze sobą cieniutkimi nićmi SF, a udany balans między tymi trzema elementami jest kolejnym sukcesem autorów.
I żeby nie było nudno, w ramach bonusu dostajemy jeszcze kilka różnych form literackich ukrytych w jednym komiksie.
To wszystko sprawia, że mimo drobnych mankamentów, które w tej konwencji trudno wyeliminować, jest to kompletne dzieło.

I pozostało tylko stare, choć wciąż aktualne (zwłaszcza w naszej, co tu dużo mówić dość niepewnej rzeczywistości) pytanie: „Któż pilnować będzie samych Strażników”?

Inteligentna, niesztampowa opowieść pokryta pozornie płytką, komercyjną powłoką, wpakowana w format, który wielu wciąż marginalizuje i nie docenia…
„Strażników” można traktować jak monumentalną baśń dla dorosłych, gdzie groteskowo wyglądający bohaterowie żyjący w alternatywnej rzeczywistości poruszają ważne, aktualne kwestie.
Tylko to akurat na kilometr śmierdzi tandetą...