Nie znam życia - to fakt niepodważalny. Nie znam go teraz, nie będę go znał za lat dwadzieścia, ani za czterdzieści (o ile dożyję takiego wieku).
Czy jednak zna życie Sandor Marai? "Księga ziół" jest - jak to sam pisał Autor i jak to przedstawiono na obwolucie książki - zbiór porad życiowych, którymi należy się kierować w trudzie i znoju ziemskiego łez padołu. Oczywiście, jest to ocena Autora.
No bo czy moja?
Na początku książki Marai zdradza swoją postawę życiową pozdrawiając niejako kilku stoików - i już wiadomo, jak żyć.
Mam ambiwalentne odczucia co do tej książki - z jednej strony sporo trafnych spostrzeżeń odnośnie kondycji ludzi - mojej, Twojej, cudzej: wszystkich. Czy jednak rozwiązania proponowane przez Marai'a są rzeczywiście najlepsze? Czuć tu wszędobylską myśl stoicką, poświęcenie losowi i jedynemu prawdziwemu celowi w życiu: pracy. Tutaj właśnie rodzi się "ból" u czytającego, a przynajmniej u mnie: czy rzeczywiście tylko poddanie się losowi i predestynacja wyznaczają bieg życia ludzkiego. Pytanie-wytrych, bez odpowiedzi od tysiącleci. Marai chciał coś przekazać od siebie, swój pogląd - ok, ale, przynajmniej dla mnie, część tego jest chyba zbyt stanowcza.
No ale przecież nie znam życia.
Czytając część rad i porad mimowolnie nasuwało mi się na myśl porównanie do tych elementów pism Ciorana, które traktują o kondycji ludzkości. I choć ciężko niekiedy znaleźć podobieństwa, to i jednak tutaj zdaje się wychylać "samotność i przeznaczenie". Choć w większości kwestii się panowie różnili. Tyle dygresji.
Mam też problem z oceną: przeciętną książką ona nie jest, ale też nie jakąś specjalnie wybitną. No ale w odbiorze tej pozycji wpływ ma światopogląd czytelnika. Dlatego, zależnie od niego, mógłbym oceniać między 5 a 7 gwiazdek, asekurancko dając 6. Bo w sumie czytało się dość płynnie, w miarę szybko (czy to zaleta, czy wada, heh?), Marai dość klarownie przekazuje to, co miał do przekazania.
Pytanie tylko, czy spodoba się to odbiorcom i czy odnajdując w opisach samych siebie nie "obrazimy" się na Autora. On miał to wszystko w nosie, a przynajmniej tak pisze w "Księdze ziół".

Nie znam życia - to fakt niepodważalny. Nie znam go teraz, nie będę go znał za lat dwadzieścia, ani za czterdzieści (o ile dożyję takiego wieku).
Czy jednak zna życie Sandor Marai? "Księga ziół" jest - jak to sam pisał Autor i jak to przedstawiono na obwolucie książki - zbiór porad życiowych, którymi należy się kierować w trudzie i znoju ziemskiego łez padołu. Oczywiście,...