Na pewno książka jest warta przeczytania, choćby ze względu na samą koncepcję antykruchości i wiele ciekawych koncepcji, którymi autor sypie jak z rękawa. Czytanie Taleba to jak pójście na piwo z inteligentnym, lekko szurniętym kolegą, który na każdy temat ma teorię, zwykle ta teoria odrzuca całkowicie tradycyjnie przyjęte ujęcie tematu, a do tego ma to wszystko ręce i nogi, chociaż siedzisz i słuchasz z lekką rezerwą, bo w głowie często pojawiają się różne "ale".

I z tego powodu - warto. Książka jest intelektualnie świeża i rozwijająca. Nie zmienia to jednak faktu, że "Antykruchość" ma też wady. Przede wszystkim - jest za długa, rozwleczona i chaotyczna. Pierwsze 150-200 stron czytałem zafascynowany, a ostatnie 100 męczyłem przez kilka dni, bo wydawało mi się, że to co najważniejsze autor przekazał już kilkaset stron temu. Do tego zupełnie niezrozumiałe jest ciągłe operowanie przyjętymi przez siebie terminami, które znacznie utrudniają tekst, mimo, że Taleb wydaje się człowiekiem, który nienawidzi "intelektualistów" i bełkotu. Mimo tego jest pisarzem bardzo dowcipnym i często kompensuje trudne terminy akapitami czy wtrąceniami, które powodują szeroki uśmiech na twarzy czytelnika.

Na pewno książka jest warta przeczytania, choćby ze względu na samą koncepcję antykruchości i wiele ciekawych koncepcji, którymi autor sypie jak z rękawa. Czytanie Taleba to jak pójście na piwo z inteligentnym, lekko szurniętym kolegą, który na każdy temat ma teorię, zwykle ta teoria odrzuca całkowicie tradycyjnie przyjęte ujęcie tematu, a do tego ma to wszystko ręce i...