„Milaczek” to miłosne perypetie dwudziestosześcio letniej dziewczyny, która dla miłości zrobi wszystko. Odważyłabym się nawet na nazwanie jej naszą polską Bridget Jones. Trochę zwariowana, trochę roztrzepana i nie tylko trochę płaczliwa histeryczka. Jednak polubiłam ją ze względu na to, że jest trochę (a może i bardzo) ciapowata. Aczkolwiek bardziej jak główną bohaterkę polubiłam jej ekstrawagancką ciotkę. Starsza Pani Zosia, która za nic ma swój wiek i poważne spojrzenie na świat. Wyzwolona seksualnie, po śmierci męża milionerka korzystająca pełnymi garściami z życia i tego, co mogą jej zaoferować liczni mężczyźni.
A Milaczek to Milaczek. Jej reakcje są chwilami ciężkie do przewidzenia. Przypomina typową starą pannę. Chwilami całkowicie nieporadną życiowo. Ba!!! Chwilami nawet irytującą… a jednak.
Książka jest bardzo wciągająca, czyta się ją z łatwością. Niestety na okładce widnieje napis „Urocza, inteligentna i niewątpliwie podnosząca na duchu powieść”. Jest urocza, podnosi na duchu, ale niestety nie jest inteligenta. Dlatego jest idealna na weekend. Prosty język, proste dialogi. Idealna by wyłączyć się na jakiś czas. Nie trzeba przy niej myśleć, dlatego jest taka łatwa, lekka i przyjemna do przyswojenia w tak krótkim czasie. Mi przeczytanie jej zajęło całe dwa dni. Ale nie żałuję. Bardzo polubiłam bohaterów jak i ich perypetie, dlatego na pewno sięgnę po pozostałe tomy zwariowanych przygód tytułowego Milaczka i jej najbliższych.

„Milaczek” to miłosne perypetie dwudziestosześcio letniej dziewczyny, która dla miłości zrobi wszystko. Odważyłabym się nawet na nazwanie jej naszą polską Bridget Jones. Trochę zwariowana, trochę roztrzepana i nie tylko trochę płaczliwa histeryczka. Jednak polubiłam ją ze względu na to, że jest trochę (a może i bardzo) ciapowata. Aczkolwiek bardziej jak główną bohaterkę...