Wyszedł kolejny tomik z felietonami Katarzyny Miller, polskiej psychoterapeutki i filozofki. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, więc do lektury podchodziłam z dużym zainteresowaniem. „Blaski życia” to krótkie refleksje Miller o życiu, przeplatane osobistymi anegdotami. Czyta się je szybko, łatwo i przyjemnie, pochylając się czasem nad jakąś myślą, która przyszpila i drąży dziurę w głowie. Odniosłam wrażenie, że niespecjalnie odnajduję się w języku i przekonaniach autorki. Szczerze mówiąc, felietony przypominają mi bardziej blogowe notki o zacięciu filozoficznym niż małe dzieła literackie gotowe do druku. Podejrzewam jednak że ta prostota w przekazie jest też zaletą Katarzyny Miller, bo dotrze przy tym do każdego, dając mu możliwość krótkiej refleksji nad życiem, samym sobą i swoim kontaktem z innymi ludźmi. Szczególnie urzekł mnie rozdział o „Sknerstwie emocjonalnym”, gdzie Miller przeformułowuje prostą sytuację:

Chcę wam zwrócić uwagę, że patrzymy na rzecz od odwrotnej strony. Często tak robimy. Na przykład ktoś mówi do nas: „Jesteś okropna”. Co się w nas dzieje? Oprócz wyjątkowych jednostek tzw. większość przeżywa bukiet nieprzyjemnych uczuć. Są wśród nich złość na tę osobę, przykrość, niepokój, wstyd, obawa typu: Co ja znowu zrobiłam niefajnego?, chęć ucieczki lub walki, potrzeba wytłumaczenia się, ale i ochota powiedzenia: „To ty jesteś okropna!”. (…)

Jednej rzeczy tu nie ma (…). Brak refleksji. Refleksji na temat tej osoby, która tę wstrętną i bolesną ocenę wyprodukowała. Oczywiście myślimy lub mówimy (…): „A to świnia!”. Ale to nie jest refleksja na jej temat. To okrzyk bólu i odwetu. (…)

A teraz wyobraźcie sobie, że odpowiadamy napastnikowi: „Przykro mi, że źle się dziś czujesz”(…)

W swoich tekstach autorka nie obawia się mówić o własnych rozterkach, trudnościach i doświadczeniach. Pochylając się nad samą sobą, daje czytelnikowi wzór do tego, jak samemu podejmować nad sobą refleksję i rozwijać się ku lepszemu. To trochę takie lustrzane odbicie tych właśnie blasków życia, Katarzyna Miller trzymając w ręku lusterko puszcza do nas zajączki, rażąc nas czasem po oczach, próbując zwrócić uwagę na sprawy pozornie banalne, a jednak - podstawowe.

Anna Kaczmarczyk